Βρίσκεστε εδώ: ΚΕΝΤΡΙΚΗ » ΙΣΤΟΡΙΑ » Ογδόντα  χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ (1941-2021)
Ογδόντα  χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ (1941-2021)

Ογδόντα  χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ (1941-2021)

Τ 80 χρόνι από την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) τιμούν οι κομμουνιστές  και αποτίουν φόρο τιμής σε όσους και όσες έδωσαν τη ζωή τους ή έμειναν ανάπηροι στα πεδία των μαχών, είτε μάτωσαν στις φυλακές και τις εξορίες αγωνιζόμενοι για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους φασίστες, για την συντριβή του φασιστικού ιμπεριαλισμού.

 

Σε μακροσκελή ανακοίνωση αναφέρουν: “Ήταν 27 Σεπτέμβρη του 1941, που σε ένα σπίτι της Νεάπολης Εξαρχείων στην Αθήνα, το ΚΚΕ, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας, η Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας και το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας υπέγραψαν το ιδρυτικό του ΕΑΜ.

Το ΕΑΜ ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, το οποίο απευθύνθηκε και σε και προσωπικότητες του αστικού πολιτικού κόσμου που δεν ανταποκρίθηκαν.

Ο Βόλος, η Μαγνησία σε αυτό τον αγώνα ήταν πρωτοπόροι τόσο στην ίδρυση του ΕΑΜ, από τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη του 1941 αλλά και στους αγώνες που ξεδιπλώθηκαν στην συνέχεια. Το ΚΚΕ, το ΕΑΜ μπόρεσαν να αγκαλιάσουν χιλιάδες κατοίκους της περιοχής, ενώ πολλοί ήταν οι άνδρες, οι γυναίκες, οι νέοι και οι νέες που έδωσαν την ζωή τους για την χιλιάκριβη την λευτεριά.

Από την 1η του Μάη του '41, ενώ τα στρατεύματα Κατοχής κυριαρχούσαν πλέον στο Βόλο, πρωτοπόροι συνδικαλιστές εργαζόμενοι, που είχαν γλιτώσει την εξορία και τη φυλακή, συγκρότησαν μυστική σύσκεψη στην οποία αποφασίστηκε μεταξύ άλλων «να διεκδικηθεί από τους εργαζόμενους, η πληρωμή πλέον να γίνεται σε είδος και όχι σε χρήμα». Βλέποντας την κατακόρυφη πτώση της αξίας του χρήματος, εκτίμησαν πως θα περνούσαν σε λίγο καιρό «μαύρες μέρες». Σε αυτή τη σύσκεψη αποφασίστηκε να δημιουργηθούν, όπου ήταν δυνατόν, επιτροπές εργαζόμενων και υπαλλήλων των εργοστασίων που θα έθεταν το αίτημα αυτό στα σωματεία, τα οποία ελέγχονταν από ανθρώπους του δικτάτορα Μεταξά. Η διοίκηση μάλιστα στο Εργατικό Κέντρο Βόλου –που είχε ονομαστεί πλέον «Εθνικό»– ήταν διορισμένη από τη δικτατορία.

Είχαν προηγηθεί :

Στις 31 Οκτώβρη του 1940 το «ανοιχτό γράμμα προς τον ελληνικό λαό» του Νίκου Ζαχαριάδη, Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, από τα μπουντρούμια της Κρατικής Ασφάλειας, το οποίο ανάμεσα στα άλλα καλούσε : «……Δίπλα στο κύριο Μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ …..Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για τον σημερινό του αγώνα πρέπει να είναι μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξένη ιμπεριαλιστική εξάρτηση, με έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό ….»

Η 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, την 1ηΙούλη 1941, έθεσε τα καθήκοντα του αγώνα, στις συγκεκριμένες συνθήκες, καλώντας την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα στην εθνικοαπελευθερωτική πάλη, η οποία είχε ήδη αρχίσει να οργανώνεται. Η δραπέτευση των κομμουνιστών από τους τόπους εξορίας όπου τους κρατούσε η κυβέρνηση Μεταξά, οι οποίοι με άλλους που δρούσαν παράνομα έσπευσαν να ανασυγκροτήσουν το ΚΚΕ και να οργανώσουν την αντίσταση κατά των κατακτητών.

Είχε ιδρυθεί, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, μετά την έναρξη της Κατοχής, το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΑΜ- 16 Αυγούστου 1941)

Μετά την ίδρυση του ΕΑΜ, τον Φλεβάρη του 1942 ιδρύθηκε ο ΕΛΑΣ, το ένοπλο τμήμα του ΕΑΜ. Στις 23 Φλεβάρη του 1943 ιδρύθηκε η ΕΠΟΝ, η οποία συσπείρωσε στις γραμμές της την πλειοψηφία της νεολαίας. Στη συνέχεια οι ναυτεργατικές οργανώσεις ΕΛΑΝ και ΟΕΝΟ. Δίπλα τους έδρασαν η Εθνική Αλληλεγγύη, η Επιμελητεία του Αντάρτη, τα Αετόπουλα, και η Οργάνωση για την προστασία του Λαϊκού Αγώνα (ΟΠΛΑ).

Το ΕΑΜ έσωσε το λαό από την πείνα, με την οργάνωση λαϊκών κινητοποιήσεων και συσσιτίων, με το σταμάτημα του πλιάτσικου από τις κατοχικές δυνάμεις. Χάρη στη δράση του ΕΑΜ δεν στάλθηκε ούτε ένας εργάτης για να δουλέψει στα γερμανικά εργοστάσια. Δεν στάλθηκε ούτε ένας για να πολεμήσει κατά της Σοβιετικής Ένωσης.

Με τη συσπείρωση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού στο ΕΑΜ και με την ανάπτυξη της ένοπλης πάλης του ΕΛΑΣ δημιουργήθηκαν ελεύθερες περιοχές στην Ελλάδα. Δημιουργήθηκαν λαϊκοί θεσμοί, όργανα λαϊκής αυτοδιοίκησης, λαϊκά δικαστήρια, λαϊκή πολιτοφυλακή, λαϊκός στρατός ο ΕΛΑΣ. Οι εργαζόμενοι έγιναν πρωταγωνιστές στις εξελίξεις, φύσηξε αέρας λαϊκής μορφωτικής, πολιτιστικής ανάτασης.

Στις 10 Μάρτη 1944 ορκίστηκε η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΑΕΑ), το κεντρικό πολιτικό όργανο διοίκησης των απελευθερωμένων περιοχών. Και στις 30 Απρίλη 1944 εκλέχτηκε στις Κορυσχάδες το «Εθνικό Συμβούλιο». Στις εκλογές ψήφισαν για πρώτη φορά οι γυναίκες και οι νέοι από 18 χρόνων.

Η δράση του ΕΑΜ περιελάμβανε όλες τις μορφές πάλης: Απεργίες, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια, διαβήματα, πλατιά προπαγανδιστική δουλειά, ένοπλη οργάνωση. Το σύνολο σχεδόν του οπλισμού του ΕΛΑΣ προερχόταν από τις επιχειρήσεις εναντίον των Γερμανών και των Ιταλών. Την του 1944 ο ΕΛΑΣ είχε υπό τον έλεγχό του τα 2/3 της χώρας και τη στιγμή της απελευθέρωσης το 90% του εδάφους. Στη διάρκεια του πολέμου οι από τον ελληνικό πληθυσμό από πείνα, από εκτελέσεις ή εξόντωση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης έφτασαν τους 405.000.

Η αντίσταση και η απελευθέρωση από την τριπλή φασιστική κατοχή ήταν έργο του ΕΑΜ. Η αθάνατη εποποιία του αντιστασιακού αγώνα, μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της νεότερης Ιστορίας γράφτηκαν με την προσφορά, με τις θυσίες των εργατικών λαϊκών δυνάμεων μέσα από τις γραμμές των ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, ΕΛΑΝ, ΟΠΛΑ, με την πρωτοπόρα δράση και το αίμα των κομμουνιστών, με την καθ του ΚΚΕ. Χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες έδωσαν τη ζωή τους. Η Καισαριανή, το Κούρνοβο, το Χαϊδάρι, ο Αϊ Στράτης είναι μερικοί μόνο από τους τόπους θυσίας.

Τελείως αντίθετη ήταν η στάση του αστικού πολιτικού κόσμου. Ένα τμήμα του, οι γνωστοί «Κουίσλιγκ» επέλεξαν το δρόμο της ανοιχτής συνεργασίας με τους κατακτητές. Ένα άλλο τμήμα κατέφυγε στο Κάιρο και άλλο στο Λονδίνο, αμέσως μόλις οι Γερμανοί μπήκαν στην Ελλάδα, έχοντας εναποθέσει την απελευθέρωση της Ελλάδας στην σύμμαχό τους Αγγλία. Κάποιοι αστοί πολιτικοί κάθισαν σπίτι τους, ενώ ελάχιστες προσωπικότητες πήραν μέρος στην αντίσταση. Βεβαίως ολόκληρος ο αστικός πολιτικός κόσμος εναπόθετε τις ελπίδες του στην Αγγλία για να αντιμετωπίσει τον «κομμουνιστικό κίνδυνο».

Αποδείχτηκε ότι και στα χρόνια της Κατοχής υπήρξαν δύο αντίθετοι κόσμοι. Τους αστούς τους ενδιέφερε μόνο η διατήρηση της εξουσίας τους και μετά την απελευθέρωση. Αποδείχτηκε ότι κανένας λαός δεν μπορεί να εμπιστευτεί την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας του στα αστικά και την αστική τάξη. Τα συμφέροντα της εργατικής τάξης πριν, κατά τη διάρκεια του Β΄ΠΠ και μετά από τη λήξη του ήταν και είναι εκ διαμέτρου αντίθετα από τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ αντιμετώπισαν και την ντόπια ένοπλη αντίδραση με τις οργανώσεις της, τη «Χ» του Γρίβα, την ΠΑΟ, τους ΜΑΥδες, τα διαβόητα Τάγματα Ασφαλείας και άλλες που ανέπτυσσαν τρομοκρατική δράση ενάντια στο λαό και την οργανωμένη από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αντιστασιακή πάλη. Το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ αντιμετώπισαν επίσης και τον ΕΔΕΣ του Ζέρβα, την ΕΚΚΑ που ήταν τα αγγλόφιλα αντίβαρα των αστικών δυνάμεων στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ Η ταξική πάλη διεξαγόταν ασίγαστα και την περίοδο της απελευθερωτικής πάλης, άλλωστε αντικειμενικά έμπαινε το ζήτημα της εξουσίας μετά την απελευθέρωση.

Το ΕΑΜ καλούσε σε δράση για καλύτερες μέρες και όχι μόνο για την απελευθέρωση. Βεβαίως, η εργατική τάξη με τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν κατάφεραν να κατακτήσουν την εξουσία. Το ΚΚΕ παρά την τεράστια συνεισφορά του και τον πρωταγωνιστικό του ρόλο δεν μπόρεσε να διαμορφώσει τη στρατηγική που θα οδηγούσε προς την επαναστατική επίλυση του προβλήματος της πολιτικής εξουσίας. Ο τιτάνιος αγώνας εκείνης της περιόδου δεν οδήγησε στη διπλή απελευθέρωση από την ξενική ιμπεριαλιστική κατοχή και από την εγχώρια αστική πολιτική εξουσία, από το καπιταλιστικό σύστημα, τη μήτρα που γεννά την αδικία και την καταπίεση, τον φασισμό και τον πόλεμο.

Η πείρα εκείνης της περιόδου δείχνει ότι η εργατική τάξη πρέπει να είναι έτοιμη να χτίσει το δικό της μέτωπο με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα για να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα και να βγει νικητής από τον πόλεμο. Να βγει νικητής η εργατική τάξη με τους συμμάχους της και όχι η αστική τάξη.

Η αντιφασιστική πάλη σήμερα συνδέεται με την αντιιμπεριαλιστική αντιπολεμική πάλη, με τον αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών, λαϊκών αναγκών κόντρα στον σάπιο καπιταλισμό.

Τη σημερινή δυσβάσταχτη κατάσταση του λαού διαμορφώνει η κλιμάκωση της αντιλαϊκής, αντεργατικής, σαρωτικής επίθεσης από την κυβέρνηση που στηρίζεται από τα άλλα αστικά κόμματα, τα οποία κινούνται στην ίδια αντιλαϊκή ρότα.

Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται, με βασικό παράγοντα τη διαπάλη των ΗΠΑ με την Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα αλλά και την αντιπαράθεση ΗΠΑ – Ρωσίας. Μετατρέπουν σε βασικό πεδίο αντιπαράθεσης τον Ινδο-Ειρηνικό Ωκεανό, την Κεντρική Ασία και στην Αν. Μεσόγειο. Στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς συμμετέχει ενεργά και η , με την πρωτοκαθεδρία του Γαλλογερμανικού άξονα. Ο ενεργειακός πλούτος, οι πρώτες ύλες, οι δρόμοι μεταφοράς, τα γεωστρατηγικά σημεία του πλανήτη, είναι οι παράγοντες εκδήλωσης των ανταγωνισμών και των πολεμικών επεμβάσεων. Συσσωρεύεται εύφλεκτη ύλη που θα δημιουργήσει γενικότερο κλίμα αποσταθεροποίησης. Στα πλαίσια των γενικότερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών αυξάνεται η προκλητικότητα της Τουρκίας, ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας.

Η αστική τάξη της Ελλάδας γίνεται επιθετική, και με την Ελληνοαμερικάνικη Συμφωνία για τις Βάσεις, διεκδικεί τη λεγόμενη γεωστρατηγική αναβάθμιση, δηλαδή το δυνάμωμα του κεφαλαίου και των κερδών του, δίνοντας Βάσεις σε ΝΑΤΟ-ΗΠΑ, στρατηγείο στον ευρωστρατό, αποστολές στρατευμάτων έξω από τα σύνορα. Ταυτόχρονα παζαρεύει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, στα πλαίσια της μοιρασιάς μεταξύ των ιμπεριαλιστών στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο. Οι ΗΠΑ, με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, χρησιμοποιούν τη χώρα μας ως ορμητήριο σε βάρος άλλων χωρών και στοχοποιούν το λαό μας.

Ως ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ εντείνουμε την αντιιμπεριαλιστική αντιπολεμική δράση μας, απαιτώντας καμία εμπλοκή της Ελλάδας στους επικίνδυνους πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς, την αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ. Δηλώνουμε την αντίθεσή μας στον «ευρωστρατό» που ετοιμάζει η ΕΕ. Απαιτούμε την κατάργηση της Ελληνοαμερικάνικης Συμφωνίας για τις Βάσεις. Να φύγουν όλες οι Βάσεις. Καμία αλλαγή συνόρων και των Συνθηκών που τα καθορίζουν. Να γυρίσουν στην Ελλάδα τα ελληνικά στρατεύματα που δρουν εκτός συνόρων.

Στην οξύνεται η διαπάλη γύρω από την Ιστορία, τα αίτια και τον χαρακτήρα του Β΄ΠΠ, με τη Γερμανία να παρεμβαίνει συστηματικά στη χώρα μας με τη συμφωνία των ελληνικών κυβερνήσεων και με στόχο την παραχάραξη της Ιστορίας του Β΄ΠΠ, μέσω του ΥΠΕΞ, Ιστιντούτων, Πανεπιστημίων και Ιδρυμάτων όπως το «Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον» και το «Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας», επιδιώκοντας να λειάνει την ιστορική μνήμη, ώστε να διευκολύνεται στην προώθηση των στρατηγικών συμφερόντων της.

Τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, με την ΕΕ στην πρώτη γραμμή, οργανώνουν και κλιμακώνουν λυσσαλέα επίθεση, με στόχο να σβήσουν από την ιστορική μνήμη των λαών και της νεολαίας την αληθινή Ιστορία που διδάσκει ότι με την πάλη τους μπορούν να ανατρέψουν το συσχετισμό δύναμης και να κατακτήσουν μια ζωή με ευημερία.

Ο αντικομμουνισμός, η ανιστόρητη εξίσωση του φασισμού με το σοσιαλισμό, είναι ένα από τα απαραίτητα εργαλεία για την προώθηση της αντιλαϊκής επίθεσης σε κάθε καπιταλιστική χώρα και για το χτύπημα των εργατικών λαϊκών κινημάτων. Την ίδια ώρα σε χώρες της ΕΕ, αναγνωρίζουν τα SS και τους συνεργάτες τους ως αντιστασιακούς γκρεμίζοντας μνημεία και σύμβολα της Αντίστασης και του Απελευθερωτή Κόκκινου Στρατού.

Τιμάμε και υπερασπιζόμαστε την προσφορά της ΕΣΣΔ και του Κόκκινου Στρατού, όπως και των άλλων απελευθερωτικών κινημάτων σε όλες τις χώρες όπου πρωτοστάτησαν τα Κομμουνιστικά Κόμματα.

Ως ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή, μαζί με τους Κομμουνιστές, ενάντια σε αυτή την επίθεση ώστε να αποτραπεί η χειραγώγηση των νέων, των λαϊκών δυνάμεων, προκειμένου να οργανώσουν με αποφασιστικότητα τον αγώνα κατά των επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και των αντιλαϊκών πολιτικών της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων.

Βασιζόμαστε στα διδάγματα που προκύπτουν από τη μεγάλη δεκαετία του 1940, τα οποία αποτελούν υλική δύναμη για το δυνάμωμα της λαϊκής πάλης σήμερα, του αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και αδικία, για το σοσιαλισμό.

Ο δρόμος της αντίστασης, της ανυπακοής, της μαζικής λαϊκής οργανωμένης πάλης, της αντικαπιταλιστικής αντιμονοπωλιακής πάλης, της αλληλεγγύης μεταξύ των εργατικών δυνάμεων και των λαών, η πάλη για την ανατροπή είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για να δικαιωθούν οι αγώνες και οι θυσίες των παλιότερων γενιών, για να ανοίξει ο δρόμος και να εκπληρωθούν τα όνειρα και οι σύγχρονες ανάγκες του λαού και των νέων με την εργατική – λαϊκή νίκη και εξουσία.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Δόξα και Τιμή στους Αγωνιστές της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ1″.

PagasitikosNews logo

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

    Dark Mode

    "Αλιεύοντας" την είδηση