Μία νεαρή Βελγίδα έφερε στη ζωή πριν από μερικούς μήνες ένα υγιέστατο αγοράκι. Kατά τι αποτελεί είδηση αυτό θα αναρωτηθεί κανείς; Μα επειδή πρόκειται για την πρώτη φορά που το μωρό γεννήθηκε ύστερα από μεταμόσχευση ιστού των ωοθηκών, ο οποίος είχε καταψυχθεί όταν η νεαρή μητέρα βρισκόταν στην παιδική ηλικία.

Η 27χρονη είχε υποβληθεί σε αφαίρεση της μιας ωοθήκης της όταν ήταν 13 ετών, οπότε και άρχισε να υποβάλλεται σε μια άκρως επιθετική θεραπεία κατά της δρεπανοκυτταρικής αναιμίας. Η άλλη ωοθήκη της σταμάτησε να λειτουργεί μετά τη θεραπευτική αγωγή, γεγονός που σήμαινε ότι οι πιθανότητες σύλληψης χωρίς μεταμόσχευση εξανεμίστηκαν.

 

Η γυναίκα, η οποία διατηρεί την ανωνυμία της,έπασχε από δρεπανοκυτταρική αναιμία από πέντε ετών. Είχε μεταναστεύσει στο Βέλγιο από τη Δημοκρατία του Κονγκό. Εκεί οι γιατροί είχαν διαγνώσει την πάθησή της και είχαν καταλήξει ότι χρειάζεται μεταμόσχευση μυελού των οστών, χρησιμοποιώντας μόσχευμα από τον αδελφό της. Ωστόσο, πριν ξεκινήσουν τη μεταμόσχευση μυελού των οστών, χρειάστηκε να χορηγήσουν χημειοθεραπεία για να απενεργοποιήσουν το ανοσοποιητικό σύστημα, ώστε να μην απορρίψει το μόσχευμα.

Η χημειοθεραπεία, όμως, μπορεί να καταστρέψει τη λειτουργία των ωοθηκών. Γι' αυτό οι επιστήμονες αφαίρεσαν τη δεξιά ωοθήκη και κατέψυξαν κάποια δείγματα ιστού. Εκείνη την εποχή, η νεαρή είχε αρχίσει να επιδεικνύει τα πρώτα σημάδια της εφηβείας, αλλά δεν της είχε έρθει έμμηνος ρύση. Η άλλη ωοθήκη της σταμάτησε να λειτουργεί στα 15 της χρόνια. Δέκα χρόνια μετά, η γυναίκα αποφάσισε να αποκτήσει παιδί και έτσι οι γιατροί τοποθέτησαν τέσσερα από τα κατεψυγμένα τμήματα ιστού στην εναπομείνασα ωοθήκη και άλλα 11 τμήματα σε άλλα σημεία του σώματός της.

Πέντε μήνες μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, η γυναίκα άρχισε να αδιαθετεί κι έμεινε έγκυος σε ηλικία 27 ετών.

Η γυναικολόγος που επέβλεψε όλη τη διαδικασία για αποκατάσταση της γονιμότητας της γυναίκας, η δρ Ιζαμπέλ Ντεμεέστερ, επισημαίνει ότι η ασθενής βρισκόταν υπό έντονο στρες καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας επειδή στην πραγματικότητα αυτή η πολύπλοκη τεχνική αποτελούσε και τη μοναδική της ευκαιρία να τεκνοποιήσει. Τώρα, βέβαια, που έγινε μητέρα, τόνισε η ιατρός, «είναι πολύ ευτυχισμένη και απολαμβάνει την καινούργια της ζωή».

Η μέθοδος είναι κατάλληλη για όλες τις γυναίκες που διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο για ωοθηκική ανεπάρκεια, όπως οι επιζήσασες των θεραπειών λεμφώματος, λευχαιμίας και σαρκώματος.

Τέλος, η δρ Ντεμεέστερ υπογραμμίζει πως η μέθοδος μπορεί να αποδειχθεί αποτελεσματική μόνο στις ασθενείς που διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο ωοθηκικής ανεπάρκειας επειδή εγκυμονεί σημαντικούς κινδύνους, όπως είναι η καταστροφή της υγιούς ωοθήκης που αφαιρείται ή η εμφύτευση κακοήθων κυττάρων τη στιγμή της μεταμόσχευσης.

 

πηγή:kathimerini.gr