Ανθή Δοξιάδη

Μου αρέσει από παλιά ο Σεπτέμβρης γιατί βγαίνουν τα κυκλάμινα και αρχίζει το σχολείο. Κάθε τέτοια εποχή νομίζω ότι γράφω τα ίδια και τα ίδια μιλώντας για το σχολείο.

Το κάνω συνειδητά, γιατί έχω την εντύπωση ότι κανείς δεν με ακούει. Και επειδή έχει μεγάλη σημασία για την ζωή των παιδιών, αυτό το ένα που λέω και ξαναλέω και κανείς δεν με ακούει, αναγκάζομαι να το επαναλάβω. Μήπως και… κάτι γίνει. Θέλω σήμερα να προσπαθήσω να καταλάβω γιατί  δεν με ακούνε οι γονείς άμα λέω με μεγάλη έμφαση να μη διαβάζουμε τα παιδιά μας αλλά να τα αφήνουμε να διαβάζουν μόνα τους.

Ίσως πρέπει να εξηγηθώ. Θέλω να είναι καλοί μαθητές ή τουλάχιστον να κάνουν το καλύτερο που μπορούν. Θέλω να προκόψουν. Θέλω να είναι ευχαριστημένα και να χαίρονται που αρχίζει το σχολείο.

Για όλους αυτούς τους λόγους θέλω να μάθουν από την πρώτη δημοτικού να διαβάζουν μόνα τους. Εδώ θα τολμήσω να σας πω ότι καλύτερα θα ήταν στην πρώτη δημοτικού να μην είχαν διάβασμα στο σπίτι. Αλλά να μπορούν να παίξουν ελεύθερα, γιατί αρκετό ζόρι έχει η πρώτη μετά την ελευθερία του νηπιαγωγείου.

Και θα αναρωτηθείτε γιατί το λέω αφού πολλά από τα σχολεία μας ακόμα βάζουν δουλειά στο σπίτι για τα πρωτάκια. Το λέω έτσι ώστε τουλάχιστον να μην πανικοβάλλονται οι γονείς και να βοηθούν τα παιδάκια τους να τελειώσουν αυτή την υποχρέωση τσακ μπαμ, ώστε μετά να παίξουν. Γιατί αυτό θα τα βοηθήσει να γίνουν καλοί μαθητές. Και σίγουρα θα τα βοηθήσει να αγαπήσουν το σχολείο και την μάθηση.

Όταν, όμως, λέω να τα βοηθήσουμε στην πρώτη δημοτικού, εννοώ να τους βρούμε το μέρος όπου θα μελετάνε, να τους πάρουμε μολύβια, ξύστρες και γόμες, να ορίσουμε τη μισή ώρα μελέτης μόνα τους «και εγώ θα είμαι παραδίπλα, αν χρειαστείς κάτι φώναξέ με». Αλλά ΟΧΙ καθόμαστε μαζί στο τραπέζι να διαβάσουμε τα μαθήματά ΜΑΣ.

Εσείς πήγατε σχολείο, διαβάσατε τα μαθήματά σας ή όχι, τώρα η όλη υπόθεση είναι ευθύνη του παιδιού. Και δική του η χαρά και η ικανοποίηση όταν τα καταφέρει. Αυτό δεν θέλουμε; Να μαθαίνει να χαίρεται που τα καταφέρνει μόνο του; Γιατί νομίζετε ότι τα πανέξυπνα παιδάκια μας δεν ξέρουν ότι η άψογη σελίδα έχει γίνει από την μαμά η τον μπαμπά;

Το δε μεγάλο μάθημα ζωής, πέραν των άλφα και βήτα που μαθαίνει το παιδί, είναι ότι αναλαμβάνει τις ευθύνες του και αρχίζει να γίνεται υπεύθυνο για τον εαυτό του και για τις πράξεις του βήμα βήμα. Και δική μας υποχρέωση είναι να το ενθαρρύνουμε αυτό και σταδιακά να απομακρυνόμαστε… Ως την κουζίνα στην αρχή!

Ξέρω ότι πολλά σχολεία βάζουν δουλειά στο σπίτι ακόμα και στην πρώτη δημοτικού και λένε στους γονείς να κάθονται μαζί με τα παιδιά τους για την ώρα της μελέτης. Εγώ προτείνω το αντίθετο. Οι γονείς δεν είναι ανάγκη να μπλέκονται. Ας πούμε ότι υπάρχουν δύο σχολές με δύο θεωρίες. Ανάλογα με το τι θέλετε για το παιδί σας, αποφασίζετε ποια μέθοδο θα ακολουθήσετε.

Είναι απαραίτητο να σκεφθεί κανείς ποιες είναι οι αξίες και οι δεξιότητες που θέλει για το παιδί του. Αν το ξέρει αυτό, δεν μπλέκεται με τις διάφορες θεωρίες.

Όσο για την εντύπωση που έχω ότι κανείς δεν με ακούει και ότι οι πιο πολλοί γονείς συνεχίζουν να διαβάζουν τα παιδιά τους, και δεν τα αφήνουν να διαβάζουν μόνα τους. Τι να πω; Ξέρω ότι η πρόθεση τους είναι  μόνο καλή. Υποθέτω ότι το διάβασμα των παιδιών τους δεν είναι η πιο ευχάριστη απογευματινή απασχόληση, άρα τι γίνεται;

Μπορείτε να με βοηθήσετε. Αν μου το γράψετε στο anthycam@gmail.com θα αναφερθώ σ' αυτό την επόμενη φορά. Καλή αρχή του σχολείου και της χρονιάς!