Σχετίζονται με τσιμεντοβιομηχανίες και καύση απορριμμάτων

Υψηλά είναι τα ποσοστά θνησιμότητας και τα κρούσματα καρκίνου που καταγράφονται σε μελέτες ανεπτυγμένων κρατών διεθνώς από το 1989 έως και το 2017 και σχετίζονται με τσιμεντοβιομηχανίες και καύση απορριμμάτων.

Τα στοιχεία αυτά έδωσε στη δημοσιότητα σήμερα ο διοικητής του “Αχιλλοπούλειου” Νοσοκομείου Βόλου Ματθ. Δραμητινός , ο οποίος εξήγησε, με αφορμή το άρθρο του που προκάλεσε αντιδράσεις σχετικά με την καύση srf – rdf, ότι η επιδημιολογική μελέτη που βρίσκεται σε εξέλιξη κι αναμένεται να ολοκληρωθεί μέσα στους επόμενους δύο μήνες, αποτυπώνει τα περιστατικά καρκίνων στη Μαγνησία εδώ και 10 – 15 χρόνια.

Ο κ. Δραμητινός διευκρίνισε ότι στο κείμενο αποτυπώνεται η προσωπική του θέση ως γιατρός, διοικητής του Νοσοκομείου και δημοτικός σύμβουλος για το θέμα της ρύπανσης στο Βόλο και πρόσθεσε:  «Μέχρι τώρα μιλούσαμε για πετ κωκ και σκόνη ακόμη και οι παλαιότερες εργασίες που παρουσιάστηκαν χθες στη Λάρισα στο Πνευμονολογικό Συνέδριο μιλούσαν για τη ρύπανση της περασμένης δεκαετίας και τις επιπτώσεις που έχουμε τώρα. Με τη νέα μορφή ρύπανσης που θα εμφανιστεί στην πόλη ασχολούμαστε τώρα και θα ασχοληθούμε μελλοντικά, γιατί οι επιπτώσεις από χρόνια έκθεση σε αέριους ρύπους, δεν μετριούνται άμεσα.

Το λέω αυτό, γιατί ακούστηκαν φωνές από διάφορες συλλογικότητες που εκτιμώ την αγωνία τους αλλά έχουν μια άγνοια σε μερικά επιστημονικά δεδομένα. Αυτή τη στιγμή “τρέχει” επιδημιολογική μελέτη για τους καρκίνους στη Μαγνησία στην οποία  συμμετέχει και το Νοσοκομείο Βόλου κι ήμουν μέλος της ομάδας. Η μελέτη αυτή αποτυπώνει την χρόνια έκθεση των κατοίκων της Μαγνησίας εδώ και 10 – 15 χρόνια. Δεν αποτυπώνει το παρόν. Το παρόν δυστυχώς με τις νέες μεθόδους καύσεως θα το ζήσουμε σε μια μελέτη μετά από 10 – 15 χρόνια. Άρα τα στοιχεία από τη Μαγνησία δεν υπάρχουν, γιατί η επιδημιολογική μελέτη  έχει να κάνει με το πώς πέθαιναν οι συμπολίτες μας , αν αποδειχθεί ότι έφταιγαν οι ρύποι της προηγούμενης δεκαετίας. Αυτό θα πρέπει να ξεκαθαριστεί».

Όσον αφορά στην καύση rdf ή srf, ο κ. Δραμητινός παρουσίασε στοιχεία  από μελέτες για τις επιπτώσεις στην υγεία από την καύση rdf – srf τα προηγούμενα χρόνια και την εμπειρία που υπάρχει στον επιστημονικό κύκλο και συμπλήρωσε: «Μιλάω για 17 μελέτες που έχουν γίνει σε «πολιτισμένες» χώρες που έχει μπει η καύση των σκουπιδιών σε αποτεφρωτήρες ή τσιμεντοβιομηχανίες όπως π.χ. Γαλλία, Σουηδία, Γερμανία και δυστυχώς αυτές λένε ότι η θνησιμότητα με όποιον τρόπο και να γίνεται καύση, είναι μεγαλύτερη και στους εργαζόμενους και στους περιοίκους.

Το στικάκι έχει σταλεί εκεί που χρειάζεται, έχει πάει και στο Υπουργείο και παντού. Αυτή είναι η αγωνία ενός επιστήμονα που είναι επιφορτισμένος με το βαρύ φορτίο της δημόσιας υγείας στην περιοχή».

Τέλος επανέλαβε ότι στο άρθρο του είχε προτείνει να γίνει καύση φιλικότερου προς το περιβάλλον καυσίμου όπως το φυσικό αέριο κι αν δεν μπορεί να το κάνει η ΑΓΕΤ, ίσως να χρειάζεται να μετεγκατασταθεί. «Από αυτό μέχρι τα πρωτοσέλιδα και την αγωνία του ΕΚΒ δεν μπορώ να την καταλάβω. Δεν κατηγορώ κανέναν για αστοχία. Πρέπει να διαβάζονται σωστά τα κείμενα και να αναζητούνται οι πηγές. Απολογούμαι ως Ματθαίος Δραμητινός δημοτικός σύμβουλος, γιατρός, προσωρινά διοικητής του νοσοκομείου. Δεν απολογούμαι για τίποτα παραπάνω και στο άρθρο μου έλεγα ότι καμία κοινοτική οδηγία ή Υπουργική Απόφαση ή κομματική πειθαρχία δεν μπορεί να είναι πάνω από την υγεία των πολιτών».

Τα στοιχεία

Τα στοιχεία επιδημιολογικών μελετών σε περιοχές όπου γίνεται καύση σκουπιδιών παγκοσμίως κάθε άλλο παρά εφησυχαστικά είναι.

Συγκεκριμένα το 1989 στη Σουηδία, είχε αυξημένη θνησιμότητα στους εργαζόμενους των καμίνων καύσης σκουπιδιών και 3.5 φορές παραπάνω πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα, ενώ το 1998 στο Τέξας των ΗΠΑ καταγράφηκαν οι επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων κοντά σε τσιμεντοκαμίνους.

Tην ίδια χρονιά (1998) σε μελέτη Ayres J.G. παρατηρήθηκαν οι επιδράσεις των αερίων ρύπων, η ατμοσφαιρική ρύπανση και τα προβλήματα υγείας στην περιβαλλοντική επιστήμη και την τεχνολογία.

Το 2000 στην Ιαπωνία η συγκέντρωση διοξινών στους εργαζόμενους σε καμίνους καύσης σκουπιδιών κυμαινόταν (range 13.3 to 805.8 ppt TEQ).

Το 2001 στις ΗΠΑ παρατηρήθηκαν παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος, άσθμα και βρογχίτιδα σε περιοίκους τσιμεντοβιομηχανιών που έκαναν καύση απορριμμάτων.

Επίσης, το 2003 στη Γαλλία παρατηρήθηκε αύξηση κινδύνου κατά 2-3 φορές για εμφάνιση λεμφώματος μη Ηοdgking.

Στην Ιταλία το 2007 υπήρξε αύξηση του σαρκώματος 3.3 φορές και συσχέτισή του με τις διοξίνες από καύση σκουπιδιών σε αποτεφρωτήρες στην επαρχία της Βενετίας.

Το 2008 στη Γαλλία καταγράφηκε αύξηση καρκίνων και στα δύο φύλα , αύξηση καρκίνου του μαστού στις γυναίκες, πολλαπλό μυέλωμα στους άνδρες, καρκίνος του ήπατος.

Επίσης το 2008 στην Ευρώπη ήταν αυξημένα ο καρκίνος του πνεύμονα, λέμφωμα μη Ηοdgking, σάρκωμα μαλακών ιστών και παιδικές νεοπλασματικές ασθένειες.

Επιπλέον το 2008 στη Γαλλία εκπονήθηκε μελέτη της συχνότητας εμφάνισης καρκίνων πλησίον των αποτεφρωτήρων αστικών στερεών αποβλήτων και το 2013 καταγράφηκαν κρούσματα θνησιμότητας από καρκίνο σε πόλεις κοντά σε αποτεφρωτήρες και εγκαταστάσεις για την αξιοποίηση ή τη διάθεση επικίνδυνων αποβλήτων.

Το 2015 στην Ευρώπη παρατηρήθηκε αυξημένη πιθανότητα σε 33 τύπους καρκίνου σε κατοίκους που ζουν κοντά σε τσιμεντοβιομηχανίες και ασβεστοποιίες.

Τέλος το 2017 στην Ισπανία παρατηρήθηκε αύξηση των παιδικών καρκίνων κοντά σε βιομηχανίες παραγωγής τσιμέντου και καύσης σκουπιδιών, καθώς και αυξημένη πιθανότητα καρκίνου σε κατοίκους γύρω από εγκατάσταση καύσης σκουπιδιών.