* του Steven Forti

Ο ισπανικός λαός κινητοποιήθηκε για να αποτρέψει μία κυβέρνηση της Δεξιάς. Αυτό είναι το πρώτο σημαντικό στοιχείο που προκύπτει από τα αποτελέσματα των εκλογών στη χώρα της Ιβηρικής.

Η προσέλευση στις κάλπες (75,8%), ήταν τω όντι αυξημένη κατά 6% εν σχέσει προς τις τελευταίες εκλογές του 2016 και η Δεξιά χωρίς καμία αμφιβολία ηττήθηκε κατά κράτος. Το δεύτερο στοιχείο είναι ο κεντρικός ρόλος του διπόλου Αριστερά-Δεξιά, που πολλοί πίστευαν πως είχε πεθάνει και που όμως αποτέλεσε έναν άξονα πάνω στον οποίο παίχθηκαν οι ψήφοι. Η χώρα στην ουσία έχει μοιρασθεί στα δύο. Μία τρίτη παρατήρηση αφορά τον κερματισμό της ψήφου: ουδέποτε άλλοτε στο ισπανικό Κοινοβούλιο δεν αντιπροσωπεύθηκαν πέντε πολιτικές παρατάξεις με ποσοστά άνω του 10%. Το πολιτικό σύστημα έχει μεταβληθεί ριζικά σε σχέση με το παρελθόν, όταν κυριαρχούσαν στον πολιτικό χάρτη μόνον δύο κόμματα, οι Σοσιαλιστές και το Λαϊκό Κόμμα (PP και PSOE). Αυτό καθαυτό το γεγονός επηρεάζει βαθιά και τον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας. Στο εξής πλέον είναι απαραίτητες οι κομματικές συμμαχίες, μία κυβερνητική πρακτική στην οποία δεν είναι συνηθισμένοι οι Ισπανοί.

Ο αδιαμφισβήτητος νικητής των εκλογών είναι το σοσιαλιστικό PSOE, που φθάνει το 30% και εκλέγει 123 βουλευτές, γεγονός που θα επιτρέψει στον πρωθυπουργό Πέδρο Σάντσεθ να συνεχίσει στο Παλάτι της Μονκλόα. Το αποτέλεσμα που πέτυχαν οι Σοσιαλιστές στην Ισπανία κινείται στον αντίποδα της πορείας των άλλων σοσιαλδημοκρατικών παρατάξεων στην Ευρώπη -με εξαίρεση το αντίστοιχο πορτογαλικό του Αντόνιο Κόστα. Το Unidas Podemos του Πάβλο Ιγκλέσιας άντεξε, παρά την αιμορραγία ψήφων (14,3%, 42 βουλευτές), χάνοντας όμως περίπου 30 βουλευτές εν σχέσει με τις εκλογές του 2016. Πάντως οι προβλέψεις των σφυγμομετρήσεων έκαναν λόγο για μία εκλογική κατάρρευση του κόμματος, γεγονός που σε μεγάλο βαθμό δεν επαληθεύθηκε.

Ο μεγάλος ηττημένος χωρίς αμφιβολία είναι το δεξιό Partido Popular, που κατέγραψε τη χειρότερη εκλογική του επίδοση στην ιστορία του (16,7%, 66 βουλευτές, χάνοντας 61 έδρες), κινδυνεύοντας να χάσει για λίγο και την ηγεμονία από τους Πολίτες (Ciudadanos- 15,9%, 57 βουλευτές). Η ακροδεξιά Vox (10,3%, 24 έδρες) εισέρχεται στο Κοινοβούλιο, αλλά με λιγότερες δυνάμεις απ΄ όσο πρόβλεπαν ορισμένες δημοσκοπήσεις κι επιπλέον οι έδρες της δεν πρόκειται να αποδειχθούν αποφασιστικές για να σχηματισθεί κάποιο κυβερνητικό σχήμα, όπως συνέβη στην Ανδαλουσία τον περασμένο Δεκέμβριο.

Συνεπώς, τώρα τα πιθανά σενάρια που ανοίγονται στην Ισπανία είναι μόνον δύο: είτε μία κυβέρνηση με το PSOE και τους Ciudadanos, είτε μία αριστερή- προοδευτική κυβέρνηση με τους Σοσιαλιστές, τους Unidas Podemos και άλλες παρατάξεις από τις Αυτόνομες Περιφέρειες. Η πρώτη περίπτωση είναι εκείνη που προτιμούν οι κυρίαρχες οικονομικο-κοινωνικές ελίτ της χώρας, όμως ο Άλβερτ Ριβέρα, ο ηγέτης των Ciudadanos έχει κατ΄ επανάληψη αποκλείσει στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας οποιαδήποτε περίπτωση συμφώνου με το PSOE. Επιπλέον, ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα τον εξυπηρετούσε, αφ΄ ης στιγμής ο κύριος στόχος του πλέον είναι η ηγεμονία του κόμματός του στη δεξιά παράταξη και να καταπιεί κυριολεκτικά και διαπαντός το Λαϊκό Κόμμα. Στο σημείο τούτο θα πρέπει να υπογραμμίσουμε πως πολλοί Σοσιαλιστές, κατά τα επινίκεια των εκλογών, δήλωσαν ρητώς στον Σάντσεθ πως δεν επιθυμούν μία κυβέρνηση με τον Ριβέρα. Εξάλλου, και η βάση του κόμματος αξιώνει μία συμμαχία με τις άλλες αριστερές δυνάμεις.

Η δεύτερη τούτη λύση φαντάζει και ως η πιο πιθανή: το πρόβλημα είναι πώς θα αθροίσει κάποιος 176 βουλευτές για να εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο της Μαδρίτης. Στον Σάντσεθ δεν φθάνουν οι έδρες των Unidas Podemos, του Compromís της Βαλένθιας, των αυτονομιστών Βάσκων του PNV και των τοπικών βουλευτών της Καντάβρια. Χρειάζεται τουλάχιστον την αποχή των Καταλανών αυτονομιστών της Esquerra Republicana de Catalunya, που αυτοί είναι οι πραγματικοί νικητές των εκλογών στην Περιφέρειά τους (από τους 9 βουλευτές το 2016 αύξησαν πλέον τις έδρες τους στις 15). Το δεδομένο τούτο αποδεικνύει περίτρανα για μία φορά ακόμη τον κεντρικό ρόλο του Καταλανικού, το οποίο αργά, ή γρήγορα, η κυβέρνηση της Μαδρίτης θα χρειασθεί να επιδιώξει την επίλυσή του. Βέβαια, υπάρχει και μία τρίτη λύση, η οποία πολύ θα άρεσε στους Σοσιαλιστές: να κυβερνήσουν ως κυβέρνηση μειοψηφίας, επιδιώκοντας κατά περίσταση κοινοβουλευτικά ερείσματα, πότε στην Κεντροδεξιά (Ciudadanos) και πότε στην Αριστερά (Unidas Podemos). Η επιλογή αυτή είναι μεν δύσκολη, όχι όμως και αδύνατη.

Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να δοθεί σύντομα μία λύση: στις 26 Μαΐου θα διεξαχθούν ξανά στην Ισπανία οι ευρωεκλογές και οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, όπου θα κριθεί το σύνολο των δήμων της χώρας και 12 από τις 17 Αυτόνομες Περιφέρειες. Μέχρι τώρα καμία από τις πολιτικές παρατάξεις δεν έχει εκφράσει σαφώς τις θέσεις της. Θα υπάρξουν πολλές επίσημες διαβουλεύσεις και πολλές άτυπες συζητήσεις, όμως είναι δύσκολο να επιτευχθεί ένα κυβερνητικό σχήμα. Όλοι θα αναμένουν και τα αποτελέσματα των εκλογών της 26ης Μαΐου. Μία πρώτη ένδειξη μάλλον θα έχουμε στις 21 Μαΐου, οπότε και θα συσταθεί σε σώμα το νεοαναδειχθέν Κοινοβούλιο και τότε θα μπορέσουμε να διαπιστώσουμε τι είδους συμμαχίες είναι δυνατόν να σχηματισθούν.

* Ο Steven Forti είναι καθηγητής της Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Universitat Autònoma de barcelona και ερευνητής στο Ινστιτούτο Ιστορίας του Universidade Nova της Λισσαβόνας

Αλέξης Τσίπρας: Μήνυμα ελπίδας η επικράτηση των προοδευτικών δυνάμεων στην Ισπανία

«Η επικράτηση των προοδευτικών δυνάμεων στην Ισπανία και η κατάρρευση του δεξιού PP είναι μήνυμα ελπίδας» τονίζει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε ανάρτησή του στην προσωπική του σελίδα στο twitter, προειδοποιώντας «Ας μη βιάζονται κάποιοι να προκαταλάβουν την επικράτηση της Δεξιάς στην Ευρώπη».

Σε άλλο tweet ο πρωθυπουργός επισημαίνει ότι τα ποσοστά των Σοσιαλιστών και του Ποδέμος βάζουν ανάχωμα στην ανησυχητική άνοδο της Ακροδεξιάς και προεξοφλεί τη συνέχεια της προοδευτικής διακυβέρνησης στην Ισπανία. «Σοσιαλιστές και Ποδέμος, μπορεί να μην έχουν απόλυτη πλειοψηφία, αλλά η αύξηση του συνόλου των εδρών τους, βάζει ανάχωμα στην ανησυχητική άνοδο της Ακροδεξιάς και προεξοφλεί τη συνέχεια της προοδευτικής διακυβέρνησης στην Ισπανία», σημειώνει ο κ. Τσίπρας.

Σάντσεθ: «Νικήσαμε την αντίδραση και την εξαπάτηση» – Τα σενάρια για τις μετεκλογικές συμμαχίες

«Αποδείξαμε στον κόσμο ότι μπορούμε να νικήσουμε την αντίδραση και την εξαπάτηση», δήλωσε ο νικητής των ισπανικών εκλογών Πέδρο Σάντσεθ ευχαριστώντας -όπως είπε- «από καρδιάς» τα 7,4 εκατομμύρια ψηφοφόρων που έφεραν το Σοσιαλιστικό Κόμμα στην πρώτη θέση.

Οι Σοσιαλιστές απέσπασαν δύο εκατομμύρια περισσότερες ψήφους από ό,τι το 2016. «Το πετύχαμε: το PSOE έχει κερδίσει τις εκλογές, νίκησε το μέλλον και το παρελθόν ηττήθηκε» τόνισε ο Σοσιαλιστής ηγέτης που διαθέτει πλέον 123 βουλευτές-σχεδόν 40 περισσότερους σε σύγκριση με το 2016.

Ο Σάντσεθ θα σχηματίσει τη νέα κυβέρνηση της χώρας, αλλά χρειάζεται να συνεργαστεί με τους Podemos του Πάμπλο Ιγκλέσιας που διαθέτουν 42 έδρες και το Καταλανικό PNV για να εξασφαλίσει τις 176 έδρες που εγγυώνται την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή. Στο Φεράθ – την έδρα του κόμματος, όπου η κυκλοφορία είχε διακοπεί ως τις πρώτες πρωινές ώρες από τους χιλιάδες οπαδούς των Σοσιαλιστών – το σύνθημα που δονούσε την ατμόσφαιρα ήταν «Όχι συνεργασία με τον Ριβιέρα», όπως έγραψε η El Pais, επισημαίνοντας ότι οι οπαδοί του Σοσιαλιστικού Κόμματος ζητούσαν από τον Σάντσεθ να μην συμφωνήσει σε μια συνεργασία με τους κεντροδεξιούς Πολίτες του Άλμπερτ Ριβερα.

«Θα προχωρήσουμε με βάση τις αξίες μας, τις αξίες της Αριστεράς», απάντησε ο Σάντσεθ. «No pasaran! Αυτό είναι πλέον σαφές» προσέθεσε ο γενικός γραμματέας του PSOE από το μπαλκόνι αποσαφηνίζοντας την κατάσταση.

«Νίκησε με μεγάλη διαφορά τον μεγάλο αντίπαλό του – το Λαϊκό Κόμμα του Παμπλο Κασάδο -, αλλά χρειάζεται μετεκλογικές συμφωνίες για να σχηματίσει κυβέρνηση, στις οποίες ενεργά ή παθητικά θα συμμετέχουν και οι αυτονομιστές (και δεν ήθελε αυτό το σενάριο). Θα παραμείνει στο παλάτι Μονκλόα, αλλά η πορεία των συμφωνιών θα είναι πολύπλοκη. Το ξέρει. Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας και οι Unidos Podemos, σώζουν την κατάσταση αν και με ένα αποτέλεσμα πολύ χειρότερο από αυτό που είχαν το 2015 ή το 2016, αλλά αρκετά ισχυρό για να λειτουργήσουν μαζί με τους σοσιαλιστές και να ζητήσουν να μπουν στην κυβέρνηση».

Η στρατηγική του Σάντσεθ

«Η στρατηγική του Σάντσεθ να ενσπείρει τον φόβο της Ακροδεξιάς λειτούργησε και το PSOE κατάφερε να ανακαταλάβει 1.980.000 ψηφοφόρους που τον είχαν εγκαταλείψει μεταξύ 2015 και 2016. Με καταμετρημένο το 99,93% των ψήφων, κάπου 7.474.000 Ισπανοί έδειξαν ότι εμπιστεύονται τους Σοσιαλιστές» γράφει η ABC, τονίζοντας ότι θεωρείται μάλλον αδύνατη μια συμφωνία με τους Πολίτες.

«Ο πορτοκαλί σχηματισμός των Πολιτών, που μετατράπηκε σε τρίτη πολιτική δύναμη, φτάνει τις 57 έδρες και αν συνεργάζονταν με τον Σάντσεθ θα είχαν συνολικά 180 βουλευτές, τέσσερις περισσότερους από τους 176 της απόλυτης πλειοψηφίας. Ωστόσο, ο πρόεδρος των πολιτών, Άλμπερτ Ριβερα, αρνήθηκε και πάλι χθες το βράδυ οποιαδήποτε επιλογή συμφωνίας με τον Σάντσεζ, επιλέγοντας να παραμείνει στην αντιπολίτευση» γράφει η El Pais.

«Χωρίς τον πορτοκαλί σχηματισμό, ο Σάντσεθ δεσμεύεται να συμφωνήσει με τους Podemos προσθέτοντας στην εξίσωση είτε το ERC είτε το JxC και το PNV» προσθέτει.

Η αιμορραγία των Podemos

«Η άνοδος των Σοσιαλιστών κατέστη δυνατή μόνο λόγω της αιμορραγίας που υπέστη ο μοβ σχηματισμός των Podemos. Η μεταφορά ψηφοφόρων μεταξύ των δύο κομμάτων είναι ακόμα ζωντανή, αν και αυτή τη φορά δούλεψε αντίστροφα απ΄ ό,τι το 2015 και το 2016. Έτσι, οι Podemos έχασαν 29 έδρες και απώλεσαν την τρίτη θέση στη Βουλή από τους Πολίτες. Ο γενικός γραμματέας του κόμματος, Πάμπλο Ιγκλέσιας, είχε υποσχεθεί να ανοίξει διάλογο για μια ανανέωση της ηγεσίας εάν το κόμμα συγκέντρωνε λιγότερο από το 15% των ψήφων. Έμεινε στο 14,31%, αλλά το θεώρησε “αρκετό”». Παρά την υποχώρησή τους, οι Podemos θα έχουν πιθανώς την ικανότητα να θέσουν όρους στην ημερήσια διάταξη της επόμενης σοσιαλιστικής κυβέρνησης, ακριβώς τον στόχο που είχε ο αρχηγός τους για τις εκλογές αυτές» γράφει η ABC.

Το Λαϊκό κόμμα πληρώνει το μάρμαρο

«Η κατάρρευση του Λαϊκού Κόμματος είναι η είδηση στο αντίθετο πολιτικό μπλοκ, της Δεξιάς. Έχασε 71 βουλευτές και διαθέτει πλέον 66 έδρες από τις 137 που είχε το 2016. Είναι το χειρότερο αποτέλεσμα στην ιστορία του κόμματος και αυτό δείχνει ένα άγνωστο μέλλον» εκτιμά η El Pais.

Το Λαϊκό κόμμα βυθίστηκε με τις επιλογές τού νέου ηγέτη του, του Πάμπλο Κασάδο, να το στρέψει προς τα ακροδεξιά για να αναχαιτίσει την επιρροή του ακροδεξιού Vox. Το Λαϊκό Κόμμα κέρδισε μόνο στη Μελίγια, έμεινε χωρίς εκπροσώπηση στη Χώρα των Βάσκων και έπεσε στην τρίτη θέση σε σημαντικές περιοχές όπως η Ανδαλουσία, η Μαδρίτη και η Αραγονία. Και αυτό λιγότερο από ένα μήνα από τις αυτόνομες, τοπικές και ευρωπαϊκές εκλογές, σημειώνει η El Pais.

Αντίθετα το «πορτοκαλί κόμμα» -οι Πολιτες- αύξησαν τη δύναμη τους κατά 25 έδρες και τώρα διαθέτουν 57 βουλευτές -μόλις 9 λιγότερους από το Λαϊκό Κόμμα. Σε ψήφους, η διαφορά μεταξύ Ριβέρα και Κασάδο είναι γύρω στις 200.000. Παρόλο που ο Πολίτες δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν το Λαϊκό Κόμμα, το ναυάγιο του Κασάδο επιτρέπει στον Ριβέρα να διεκδικεί την ηγεσία της αντιπολίτευσης.

Η παρουσία του ακροδεξιού Vox

Χωρίς προηγούμενη εκπροσώπηση στη Βουλή, οι 24 έδρες τού ακροδεξιού Vox είναι από μόνες ένα σημαντικό αποτέλεσμα, αν και ο ηγέτης του, Σαντιάγο Αμπασκάλ, είχε καλλιεργήσει πολύ υψηλότερες προσδοκίες, οι οποίες έφταναν ακόμη και στη διαμόρφωση της νέας κυβέρνησης. Με 2,6 εκατομμύρια ψήφους, το ακροδεξιό Vox καθίσταται η πέμπτη πολιτική δύναμη στη νέα Βουλή.

Ο εθνικισμός αυξάνεται

Η παρουσία του Vox στη νέα Βουλή συμπίπτει με την αύξηση των αυτονομιστικών κομμάτων στη Χώρα των Βάσκων και την Καταλονία. Από τις 46 καταφάνηκες έδρες , οι 22 είναι πλέον στα χέρια των αυτονομιστών. Από τους 18 βουλευτές στη Χώρα των Βάσκων, οι δέκα είναι