Λίγες ώρες απομένουν για να ανοίξουν οι κάλπες και είναι μάλλον η πρώτη φορά έπειτα από 15 χρόνια που κάθε πρόβλεψη ακόμη και για τον νικητή είναι τόσο επισφαλής. Οι δημοσκόποι λένε ότι δεν είναι καθόλου απίθανο να ζήσουμε κάτι ανάλογο με αυτό του 2000, όταν δηλαδή στη μέση της εκλογικής βραδιάς ξαφνικά όλα άλλαξαν και η μάχη κρίθηκε τελικά για 70.000 ψήφους στα περίπου 7 εκατομμύρια πολιτών που ψήφισαν τότε. Μπορεί όμως και να συμβεί το αντίθετο εκτιμούν οι ίδιοι. Δηλαδή να έχει ήδη δημιουργηθεί ένα κρυφό από τις δημοσκοπήσεις ρεύμα –ή και να προκληθεί τις τελευταίες ώρες– το οποίο θα δώσει τελικά στον νικητή μια ασφαλή διαφορά από τον δεύτερο. Αλλά και πάλι, η διαφορά αυτή, όπως προβλέπουν οι περισσότεροι, δεν θα υπερβεί τις 3-4% ποσοστιαίες μονάδες, καθώς κοινή είναι η εκτίμηση ότι ο νικητής πολύ δύσκολα θα ξεπεράσει το 33% (δηλαδή τις 134-137 έδρες), όπως και ότι ο χαμένος δεν θα λάβει κάτω από 29%.

Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Οτι το πιθανότερο είναι πως δεν θα επαρκούν δύο κόμματα για τις επιζητούμενες 151 έδρες και θα χρειάζεται και τρίτος κυβερνητικός παρτενέρ, είτε τις εκλογές κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ είτε η Ν.Δ. Αλλωστε μοιάζει σήμερα εξαιρετικά αμφίβολο αν θα δεχόταν είτε ο κ. Θεοδωράκης είτε και η κ. Γεννηματά να συμπράξουν κατά μόνας με τον κ. Μεϊμαράκη και τον κ. Τσίπρα. Πολύ περισσότερο αν μια τέτοια διπλή σύμπραξη στην καλύτερη περίπτωση θα φτάνει σε μια οριακή και επομένως πολύ επισφαλή πλειοψηφία 151- 155 εδρών.

Με αυτά τα δεδομένα έχει ενδιαφέρον να δούμε σήμερα τις τρεις παραμέτρους που θα κρίνουν το τελικό αποτέλεσμα. Ολες οι έρευνες δείχνουν ότι ο κεντρικός παράγοντας που θα καθορίσει το αποτέλεσμα είναι η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ. Σε όλες τις τελευταίες έρευνες αυτή δεν υπερβαίνει το 60-62%. Αν αυτή αυξηθεί και ξεπεράσει το 70%, τότε το κόμμα του κ. Τσίπρα θα είναι πιο κοντά στη νίκη, καθώς απλούστατα θα είναι δύσκολο στη Ν.Δ. να καλύψει τις 8 μονάδες της διαφοράς του Ιανουαρίου. Αν συμβεί το αντίθετο, τότε η μάχη θα κριθεί στις δύο άλλες παραμέτρους που ακολουθούν.

Αρκετοί δημοσκόποι εκτιμούν ότι δεύτερο κλειδί αυτών των εκλογών είναι η αποχή. Ο λόγος είναι απλός. Τον Ιανουάριο μετρήθηκαν 6,2 εκατομμύρια έγκυρα ψηφοδέλτια, στις ευρωεκλογές 5,7 εκατ., ενώ στο δημοψήφισμα ψήφισαν περίπου 5,8 εκατομμύρια πολίτες. Είναι προφανές λοιπόν ότι αν η συμμετοχή περιοριστεί στα επίπεδα του δημοψηφίσματος ή των ευρωεκλογών θα ζημιωθεί πρωτίστως ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς οι δικοί του ψηφοφόροι είναι που δηλώνουν περισσότερο την πρόθεσή τους να απέχουν. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που ο κ. Τσίπρας επαναλαμβάνει μονότονα τις τελευταίες ημέρες το σύνθημα «καμία ψήφος χαμένη». Υπογραμμίζεται επίσης ότι αν τα έγκυρα υποχωρήσουν κάτω από 6 εκατ. θα διευκολυνθούν και τα μικρά κόμματα να ξεπεράσουν πιο εύκολα το όριο του 3%, καθώς αυτό θα περιοριστεί πλέον στις 180.000 ψήφους.

Ο τρίτος καθοριστικός παράγοντας είναι βέβαια οι μετακινήσεις των ψηφοφόρων από κόμμα σε κόμμα. Η Ν.Δ. έχει στην παράμετρο αυτή ένα προβάδισμα σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς φέρεται να εισπράττει κατ' έλασσον 1,5% από τον αντίπαλό της, γεγονός που μειώνει εξαρχής τη διαφορά τους κατά τρεις μονάδες σε σχέση με τον Ιανουάριο. Παράλληλα δε, έχει εισροές τόσο από τη Χ.Α. όσο και από το Ποτάμι, ενώ αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ φέρεται να έχει κυρίως νέους ψηφοφόρους από το ΚΚΕ. Είναι όμως εξαιρετικά δύσκολο να προσπαθήσει κανείς να προβλέψει το αποτέλεσμα με τέτοιες προσθαφαιρέσεις. Πολύ περισσότερο όταν το 43% των πολιτών ακόμη και σε τελευταίες έρευνες δήλωσε ότι θα ψηφίσει διαφορετικό κόμμα από αυτό που ψήφισε τον Ιανουάριο, γεγονός που ενισχύει το επιχείρημα των δημοσκόπων τούτη τη φορά να είμαστε λιγότερο αυστηροί μαζί τους.