Ο Κ. Λούλης δεν χαρίστηκε στο μητροπολίτη Ιγνάτιο

 

 

Το δεύτερο σπίτι της οικογένειας Κων. Λούλη στο Άνω Βόλο δωρίσθηκε στην «Κιβωτό του Κόσμου» , όπως ανακοίνωσε απόψε ο δωρητής κατά την τελετή εγκαινίων της πρώτης του δωρεάς, του «Αγροτικού Παράδεισου Η Κιβωτός του Κόσμου» στο Διμήνι Αισωνίας , παρουσία τοπικών αρχών και πλήθους κόσμου.

Η «ψυχή» της «Κιβωτού του Κόσμου» π. Αντώνιος για τη δεύτερη δωρεά είπε: « Δεν συνηθίζω να κάνω σχέδια γιατί όπως λέμε «όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει». Πράγματι μας πηγαίνει εκεί που Εκείνος θέλει. Ήταν κάτι άλλο που προέκυψε, χωρίς να το έχουμε σχεδιάσει και αυτό θα λειτουργήσει για να στεγάσουμε τα κορίτσια μας που έχουν αυξηθεί πάρα πολύ και μάλιστα είναι αδέλφια των αγοριών, ώστε να είναι κοντά τα μεν στα δε και να μπορούν να μεγαλώσουν σωστά.|

Για τις εγκαταστάσεις στο Διμήνι εξήγησε ότι μπορεί να φιλοξενήσει 50 παιδιά (ήδη φιλοξενούνται 30) και πρόσθεσε ότι στο σπίτι στην Αθήνα φιλοξενούνται 400 παιδιά, στην Ήπειρο 80 και στη Χίο 60 παιδιά.

“Στις εγκαταστάσεις, στο Διμήνι τα παιδιά μπορούν να αποκτήσουν δεξιότητες και ερεθίσματα στον αγροτικό τομέα. Είναι παιδιά που τους αρέσει η ενασχόληση με τη γη και τα ζώα, εξάλλου έχει και θεραπευτικό χαρακτήρα όλο αυτό, οπότε εμείς φροντίζουμε να τα κατευθύνουμε προς τον πρωτογενή τομέα και να βγάλουμε νέους και σωστούς αγρότες” ανέφερε.

Για τα χαρακτηριστικά των παιδιών είπε ότι όλα είναι με εισαγγελική παραγγελία, που απομακρύνονται από το οικογενειακό περιβάλλον και τους φυσικούς τους γονείς, Είναι κάτι πολύ σκληρό, είναι μεγάλο τραύμα η απώλεια της μάνας και πραγματικά είναι πάρα πολύ δύσκολο το έργο μας να θεραπεύσουμε αυτή την πληγή, αλλά με την εμπειρία που έχουμε αυτά τα 20 χρόνια και με το κατάλληλο επιστημονικό προσωπικό περνάμε στην αντίπερα όχθη αρκετά παιδιά, πατώντας στα πόδια τους και μαθαίνουν να συγχωρούν και να μπορέσουν να κάνουν τα δικά τους όνειρα και να ζήσουν τη δική τους ζωή.

Ένας φοιτητής της «Κιβωτού του Κόσμου» που μεγάλωσε εκεί και έζησε τη δομή από την ίδρυσή της είχε μόνο καλά λόγια να πει για το σπουδαίο έργο που προσφέρεται στα παιδιά.

Ο Κων. Λούλης
Ο μεγάλος δωρητής Κων. Λούλης εμφανώς ικανοποιημένος και συγκινημένος αναφέρθηκε στη «Κιβωτό του Κόσμου», άφησε αιχμές λέγοντας ότι δεν παρέχεται φιλανθρωπικό έργο στην πόλη , κάτι που συνέβαινε παλιότερα.

Χαρακτηριστικά ο κ. Λούλης δήλωσε: « Είναι πραγματικά μια από τις μεγαλύτερες μέρες της ζωής μου. Είμαι πολύ συγκινημένος γιατί ο Θεός, μετά από την μεγάλη δοκιμασία που πέρασα πριν 17 χρόνια όταν δεν μπόρεσα να υλοποιήσω αυτό που ήθελα στη μνήμη της μητέρας μου ο Θεός έφερε στον δρόμο μου τον π. Αντώνιο που είναι ένας έντιμος ,ένας εξαιρετικός ιερέας του οποίου το έργο με συγκίνησε . Χαίρομαι πολύ γιατί αυτό το σπίτι το κάναμε με πολλή αγάπη κι απ' ό,τι μου είπε αυτό ήταν όνειρό του για τα παιδιά και πριν ένα χρόνο το μεταβιβάσαμε , ακολούθησε η ανακαίνιση και πλέον φιλοξενούνται τα αγόρια.

Ο κ. Λούλης δήλωσε διπλά χαρούμενος γιατί η πρώην γυναίκα του και τα παιδιά του αποφάσισαν να δωρίσουν το δεύτερο σπίτι στο Άνω Βόλο , όπου εκεί θα φιλοξενούνται τα κορίτσια. Πρόκειται για ένα ακίνητο 12 στρεμμάτων με πιο πολλούς χώρους-όπως εξήγησε ο δωρητής.
«Είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί η οικογένειά του φεύγοντας από το Βόλο, μετά από 100 χρόνια που ζήσαμε εδώ, θα μείνουν αυτά τα δύο σπίτια , οι δύο στέγες αγάπης θα θυμίζουν το πέρασμά μας και τα παιδιά θα βρίσκουν την αγάπη που στερήθηκαν από τα σπίτια τους.

Δυστυχώς το όραμά μου για την δημιουργία ενός ιδρύματος χρονίων παθήσεων στην μνήμη της Μητέρας μου, πριν από 17 χρόνια, ενώ κατέβαλα τα χρήματα στην Μητρόπολη Δημητριάδος, ο Κύριος δεν επέτρεψε να πραγματοποιηθεί για λόγους που αυτός γνωρίζει.

Μετά την πικρία και την απογοήτευση για την κονιορτοποίηση αυτού του οράματος, ο Θεός έφερε στον δρόμο μου ένα νέο σχετικά κληρικό, που μου θύμισε κάποιους Μοναχούς που γνώρισα στο πρώτο μου ταξίδι στο Άγιο Όρος, το 1975.

Ο π. Αντώνιος επιτελεί κορυφαίο έργο και δεν έχει τη στήριξη ούτε από την Πολιτεία, ούτε από την Εκκλησία ούτε από χρηματοδοτικά προγράμματα, αλλά από τη ν αγάπη του κόσμου. Ο ίδιος επωμίζεται τεράστιες ευθύνες και τεράστιο βάρος και τα παιδιά μεγαλώνουν σαν πριγκιπόπουλα. Είναι πολύ σημαντικό γιατί στην πόλη μας δεν έχει να επιδείξει ιδιαίτερο φιλανθρωπικό έργο , ενώ σε άλλες πόλεις βλέπει κανείς πολλά ιδρύματα, μεγάλα έργα προς όφελος των ανθρώπων που έχουν ανάγκη. Παλιότερα θυμάμαι υπήρχαν φιλανθρωπικά ιδρύματα, τώρα δεν υπάρχουν. Πλέον οι πολίτες του Βόλου θα έχουν τη χαρά να βλέπουν σε αυτά τα δύο ιδρύματα πως μπορεί ένα παιδί να σωθεί και να μεταμορφωθεί και από ένα «παιδί του δρόμου» να γίνει ένα χρήσιμος πολίτης στην κοινωνία.