Την επετειακή ομιλία εκφώνησε συγκινημένος ο πρόεδρος της Ενοριακής Επιτροπής, Χρήστος Γαλάτος που αναφέρθηκε στο ιστορικό του Ναού που χτίστηκε σε δύσκολα χρόνια για την Ορθοδοξία και τους Έλληνες, (το 1750-1760).

Ο μητροπολίτης ευχαριστώντας και συγχαίροντας για την άοκνη προσπάθειά του τον κ.Γαλάτο, τον χαρακτήρισε ως την ψυχή αυτών των επετειακών εκδηλώσεων, καθώς  αγαπάει τον τόπο του και βρίσκει πάντοτε λύσεις, ενώ ευχαρίστησε και τον ηγούμενο της Ι.Μ. Φλαμουρίου, π.Συμεών, που από την πρώτη στιγμή οδήγησε στη συνεργασία και στη λύση προβλημάτων, εργαζόμενοι σε κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ τους.

Μιλώντας για τον π.Άγγελο που διακονεί όλα αυτά τα χρόνια στην περιοχή, ο κ. Ιγνάτιος σημείωσε ότι για να διατηρηθούν τα εκκλησιαστικά μνημεία, πρέπει να βρίσκονται σε λειτουργία γι’ αυτό και επεσήμανε την ανάγκη διακονίας νέων ιερέων.

Προς αυτή την κατεύθυνση η  Μητρόπολη, έχει δημιουργήσει το ίδρυμα ενισχύσεως και επιμορφώσεως εφημεριακού κλήρου, για να στηρίξει τα νέα παιδιά που προσέρχονται στην ιεροσύνη και δεν έχουν κρατική μισθοδοσία. «Αυτό το ίδρυμα είναι το καλύτερο στην Μητρόπολη συμπλήρωσε.

Αντέχει, από την πρώτη στιγμή. Και εγώ ενθουσιάστηκα και δεν το πίστευα. Μου έλεγαν οι συνεργάτες «τολμήστε το, αλλά δεν θα έχουμε ανταπόκριση, για τους παπάδες, υπάρχει άλλη εικόνα. Όχι, διαψεύστηκαν. Αυτό το ίδρυμα τους δίνει ένα βιβλιάριο υγείας και τον ελάχιστο μισθό. Χάρις σε σας, όχι στο κράτος. Μα εμείς είμαστε Κράτος και Πολιτεία, δεν είμαστε; Απλώς βρήκαμε έναν άλλον δρόμο να κρατήσουμε ζωντανά τα θυσιαστήριά μας. Ο π.Άγγελος μου έλεγε «ξέρετε, τα νέα τα παιδιά, είναι εδώ, κοντά μας. Αυτό είναι η ελπίδα και πρέπει να δημιουργήσουμε διαδόχους για να είναι ζωντανοί οι τόποι μας».

Στην βούληση της δημοτικής Αρχής να συμβάλλει στη διατήρηση του ιστορικού και εκκλησιαστικού μνημείου που συμπληρώνει 250 χρόνια ζωής αναφέρθηκε κατά τον χαιρετισμό του, ο δήμαρχος Ρήγα Φεραίου  Δημήτρης Νασίκας, τονίζοντας: «Ο ναός της Υπαπαντής έχει χαρακτηριστεί ιστορικό μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού από το 1982 και οφείλουμε όλοι να συμβάλλουμε στην διατήρηση και συνεχή ανάδειξή του, καθώς κατέχει σημαντική θέση στην πολιτιστική και εκκλησιαστική ιστορία του τόπου μας.

Εμείς, ως Δημοτική Αρχή, θα προβούμε σε κάθε απαραίτητη ενέργεια, προκειμένου με παρεμβάσεις μας στο Υπουργείο Πολιτισμού να δρομολογηθεί η διαδικασία συντήρησης του ξυλόγλυπτου τέμπλου. Είναι χρέος μας και ευθύνη μας να προστατεύουμε και να διαφυλάξουμε με κάθε δυνατό τρόπο την ιστορική κληρονομιά και κάθε στοιχείο του θρησκευτικού, πολιτιστικού αποθέματος του τόπου που γεννηθήκαμε, του τόπου που μεγαλώσαμε, και του τόπου που ζούμε και δραστηριοποιούμαστε. Ο Ιερός Ναός της Υπαπαντής αποτελεί σύμβολο σταθερότητας και αποπνέει  δέος στην ορθόδοξη ταυτότητά μας».

Η Περιφέρεια Θεσσαλίας στην προηγούμενη προγραμματική περίοδο εκμεταλλευόμενη ευρωπαϊκούς πόρους, κατάφερε και ενέταξε σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα Ναούς και εκκλησιές της περιοχής, που ήταν χαρακτηρισμένες ως ιστορικά μνημεία, σημείωσε κατά τον χαιρετισμό του ο θεματικός αντιπεριφερειάρχης Γιώργος Καλτσογιάννης, υπογραμμίζοντας ότι η διατήρησή τους είναι χρέος όλων.
«Μετά λόγου γνώσεως σας λέω ότι θα κάνουμε το καθήκον μας, όχι μόνο ως πιστοί που οφείλουμε να συνεισφέρουμε για τη διατήρηση αυτού του πολύτιμου τέμπλου, αλλά και ως Περιφέρεια θα αναζητήσουμε τους πόρους αυτούς, προκειμένου να συνεισφέρουμε και να φανούμε αρωγοί στην προσπάθεια αυτή», κατέληξε ο κ. Καλτσογιάννης.

Δημητριάδος Ιγνάτιος: «Παράδεισος η συγχώρεση του ανθρώπου»
Είχε προηγηθεί η Θεία Λειτουργία, όπου   με αφορμή την παραβολή της ευαγγελικής περικοπής, ο μητροπολίτης  αναφέρθηκε στην σημασία της συγχώρεσης στη ζωή του ανθρώπου, που ζει τον αληθινό παράδεισο συγχωρώντας από τον ελάχιστο αδερφό, μέχρι τον εχθρό.
«Συγχώρεση σημαίνει σου ξαναδίνω χώρο στην καρδιά μου», υπογράμμισε ο κ. Ιγνάτιος. «Μπορεί να με αδίκησες, να με πίκρανες, να με έφθασες σε έσχατο σημείο ψυχικής οδύνης, όμως βρίσκω τη δύναμη και σε συγχωρώ και σου ξαναδίνω χώρο στη ζωή μου, στην καρδιά μου, σε φέρνω στην προσευχή μου, σε ξαναβλέπω με ακόμη πιο θερμή αγάπη απ’ ότι είχα πριν. Αυτό ζητάμε από τον Θεό. Να μας συγχωρήσει εντελώς από κάθε τι και τότε η ζωή είναι όντως παράδεισος.
Δεν υπάρχει χειρότερη ψυχική κατάσταση από τον άνθρωπο που ζει με ένα διαρκές μίσος και αντιπάθειες σε ανθρώπους.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην πέρασε από αυτό το στάδιο. Όλοι είχαμε κάποια δύσκολη στιγμή απέναντι σε κάποιον άλλον, που μας αδικεί, μας δυσφημεί, μας πνίγει το δίκιο μας, εκείνη την ώρα όμως αναρωτιόμαστε, να ανταποδώσουμε το ίδιο; Να κρατήσω μέσα μου την πίκρα, να μισήσω; Πολύ χειρότερο. Τελικά αυτό είναι κόλαση. Όχι για τον άλλον. Ο άνθρωπος πολλές φορές ξεχνάει. Έκανε αυτό που έκανε κι έφυγε.
Η κόλαση μένει μέσα μας, όταν δεν συγχωρέσουμε κι όταν δεν ξαναδώσουμε χώρο στον άλλον. Γι’ αυτό και ο Θεός μας λέει «έτσι δεν έχεις χώρο στον Παράδεισο, αν δεν μάθεις να συγχωρείς και να αγαπάς. Αυτή είναι η αλήθεια και η απάντηση στο ερώτημα «πώς θα μας κρίνει ο Θεός;» Όπως θα κρίνουμε κι εμείς τους άλλους ανθρώπους. Όσο συγχωρούμε, θα συγχωρεθούμε. Όσο ελεούμε, θα ελεηθούμε. Όσο συμπαρασταθούμε και τους αγαπήσουμε, θα μας αγαπήσει και θα μας συμπαρασταθεί. Θα μας αναγνωρίσει αν τον έχουμε αναγνωρίσει στον ελάχιστο αδερφό, τον εγκαταλελειμμένο, τον φτωχό, στον πρόσφυγα, στον ξένο.
Θα μας συγχωρήσει, εάν έχουμε συγχωρήσει τον ελάχιστο αδερφό μας, αλλά και τον πιο μεγάλο εχθρό μας. Αυτός είναι ο Χριστός για μας. Αυτός είναι ο παράδεισός μας. Μακάριοι αυτοί που συγχωρούν. Ζουν τον παράδεισο από αυτό εδώ τον κόσμο. Αλίμονο αν δεν μάθουμε να συγχωρούμε. Γευόμαστε την κόλαση από αυτό τον κόσμο».
Ο μητροπολίτης  δεν παρέλειψε να αναφερθεί στις σκοτεινές περιόδους της ιστορίας μας, όπου η συγχώρεση δεν είχε θέση και κάλεσε τους πιστούς να μην επιτρέψουν να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο.
Όπως σημείωσε «αυτός ο τόπος, η πατρίδα μας έχει πολλά υποφέρει από μίση, διχασμούς, διχασμούς, διχόνοιες, δυστυχώς όχι πολύ μακριά από την δική μας γενιά. Υπάρχουν όμως κι αυτοί που ζουν και θυμούνται αδέρφια να αλληλοσκοτώνονται, παρασυρμένοι από μια εποχή που δίχασε τον λαό και τον οδήγησε σε τέτοιες καταστάσεις.
Ας μην επιτρέψουμε να ξανασυμβεί ποτέ κάτι τέτοιο. Ας διδαχθούμε από την ιστορία μας. Μέσα στην Ευρώπη, σ’ ένα παγκόσμιο χώρο με τα δικά του προβλήματα και τις αντιξοότητες, έχουμε μια ζωή ολόκληρη βαδίσει με ειρήνη. Εγώ προσωπικά και οι περισσότεροι από αυτούς που είμαστε εδώ, δεν ζήσαμε ούτε την διχόνοια, τον διχασμό, ούτε τον πόλεμο. Κι αν ζούμε σήμερα σε έναν κόσμο διαφορετικό είναι ίσως για να καταλάβουμε  το τι σημαίνει να μπορούμε ενωμένοι να αντιμετωπίζουμε τα πιο δύσκολα. Αυτό όμως προϋποθέτει συγχώρεση. Αν αυτό δεν το κάνουμε, τότε αλίμονο, θα ξαναβρεθεί έδαφος για διχόνοια και διχασμό κι αυτό θα είναι μοιραίο για τον τόπο. Μακάρι αυτοί που έχουν τις ευθύνες πρώτοι να δίνουν το καλό παράδειγμα ενότητος και να ανοίγουν ειρηνικούς δρόμους».
Οι επετειακές εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με μουσικοχορευτική εκδήλωση.