Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ανακαλεί την εξαίρεση που εισήγαγε το 2010 στους κανόνες του, βάσει της οποίας αποφάσισε να χορηγήσει στην Ελλάδα δάνειο ύψους περίπου 30 δισ. ευρώ, επικαλούμενο τον «συστημικό κίνδυνο» από μια πτώχευση της χώρας μας. Την αντικαθιστά, όμως, με μια ευελιξία στον τρόπο με τον οποίο θα χειρίζεται δύο θεμελιώδεις όρους για τη δανειοδότηση χώρας: τη βιωσιμότητα του χρέους της και την πρόσβασή της στις αγορές. Αφήνει, έτσι, ανοικτό ένα παράθυρο για συμμετοχή του στη δανειοδότηση της Ελλάδας, υπό τον όρο ότι θα υπάρξει επιμήκυνση στην αποπληρωμή του ελληνικού χρέους.

Η πρόβλεψη που μπορεί να σχετισθεί με την ελληνική περίπτωση είναι εκείνη στην οποία το Ταμείο αναφέρει ότι, όταν χρέος μιας χώρας είναι βιώσιμο, δεν πρέπει να γίνεται πλήρης αναδιάρθρωση του χρέους της ακόμη και αν υπάρχουν επιφυλάξεις για τη βιωσιμότητά του. Εξηγεί ότι, στην περίπτωση αυτή, μια πλήρης αναδιάρθρωση επιφέρει περιττό κόστος. Θεωρεί, όμως, ότι μπορεί να παρέχει έκτακτη χρηματοδότηση στη χώρα αυτή αν τη δανειοδοτούν και άλλες πηγές (χώρες ή μεγάλοι οργανισμοί), έτσι ώστε οι πολιτικές που εφαρμόζει να βελτιώνουν τη βιωσιμότητα του χρέους της και να διασφαλίζουν περισσότερο τους πόρους του Ταμείου.

Αφήνει, άλλωστε, γενικότερα περιθώρια ελιγμών, καθώς αναφέρει πως, όταν είναι βιώσιμο το χρέος μιας χώρας, ακόμη και αν δεν είναι κατηγορηματικά βέβαιο για τη βιωσιμότητά του, θα κρίνει κατά περίπτωση πώς θα χειρίζεται την κατάσταση. Αν, για παράδειγμα, η χώρα έχει χάσει την πρόσβαση στις αγορές και είναι μεγάλες οι υποχρεώσεις αποπληρωμής προς τους ιδιώτες πιστωτές ενώ η χώρα βρίσκεται σε πρόγραμμα, το Ταμείο θα μπορεί να της προσφέρει έκτακτη χρηματοδότηση, αλλά και πάλι αναφέρει ότι καλύτερη λύση θα είναι μια τροποποίηση στους όρους αποπληρωμής του χρέους χωρίς μια κυριολεκτική αναδιάρθρωσή του.

Επισημαίνει, μάλιστα, πως μια επιμήκυνση ή άλλη αλλαγή στους όρους αποπληρωμής αποτελεί ένα είδος αναδιάρθρωσης χρέους, αλλά είναι σίγουρα λιγότερο επιζήμια τόσο για την ίδια τη χώρα όσο και για τους πιστωτές της, από μια πλήρη αναδιάρθρωση χρέους.

Εξακολουθεί, ωστόσο, να θεωρεί την αναδιάρθρωση του χρέους μιας χώρας την κάλλιστη δυνατή λύση με το μικρότερο δυνατό κόστος για τις περιπτώσεις που το χρέος μιας χώρας κρίνεται σαφέστατα μη βιώσιμο.

Πηγή: kathimerini.gr