Την ώρα που εκατοντάδες ακόμη ψηφοφόροι περιμένουν υπομονετικά να ψηφίσουν για τον νέο αρχηγό της κεντροαριστεράς και πριν βγουν τα αποτελέσματα πρέπει να σημειώσουμε ότι το στοίχημα που λίγοι πίστεψαν κερδήθηκε.

Και δεν κερδήθηκε μόνο για τον ρευστό ακόμη αυτόν χώρο, αλλά για την χώρα συνολικά. Όχι μόνο λόγω της ανέλπιστα μεγάλης συμμετοχής. Αυτή απλώς επισφράγισε μια κατάκτηση του πολιτικού μας συστήματος.

Το μεγαλύτερο επίτευγμα ήταν ότι η πολιτική αντιπαράθεση (παρά τα όποια διαδικαστικά προβλήματα της αρχής) κρατήθηκε σε ένα πολιτισμένο, σε ένα ευρωπαϊκό επίπεδο. Ναι η αναμέτρηση είχε την σφραγίδα του κ. Νίκου Αλιβιζάτου, ανθρώπου ο οποίος εκτός από το κύρος του χαρακτηρίζεται και από την ηπιότητα του χαρακτήρα του. Αλλά δεν ήταν μόνο ο «διαιτητής» που έκανε τον αγώνα ευρωπαϊκό. Ήταν και οι πρωταγωνιστές της διαμάχης που συνετέλεσαν τα μάλα…

Υπήρχαν όλα τα υλικά για να εξελιχθεί η διαδικασία σε μαλλιοτράβηγμα. Πέρα από τους οκτώ συν έναν υποψήφιους (ανάμεσά τους οι αρχηγοί δύο κοινοβουλευτικών κομμάτων) υπήρχαν σε δεύτερο πλάνο τρεις πρώην αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ, δύο εκ των οποίων ήταν πρώην πρωθυπουργοί, και υπήρχαν αδικαιολόγητες πικρίες μεταξύ τους. Κι όμως όλοι έκαναν την υπέρβασή τους· στήθηκαν στην ουρά ψήφισαν και στήριξαν την το εγχείρημα.

Το σημαντικότερο όμως είναι πως παρά το γεγονός ότι η διαδικασία δεν έγινε κοκορομαχία για να προκαλέσει το ενδιαφέρον των τηλεθεατών, παρά το γεγονός ότι εκκρεμούν ζητήματα ιδεολογικής φυσιογνωμίας του νέου κόμματος, παρά τις διαβολές από ορκισμένους εχθρούς και άσπονδους φίλους, παρά τα μύρια εμπόδια, 210.000 (μέχρι στιγμής) στήθηκαν στην ουρά για να στηρίξουν το νέο εγχείρημα.

Η Ελλάδα μάλλον αλλάζει δίχως να κοιτάζει κάποιων την μελαγχολία…