Σε συνθήκες φτώχειας ζει το 22,1% του πληθυσμού στην Ελλάδα, σε συνθήκες ένδειας το 21,5%, ενώ το 17,2% του πληθυσμού ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας, δηλαδή σε οικογένεια που λίγο πολύ κανένα μέλος της δεν έχει «κανονική δουλειά», σύμφωνα με στοιχεία της eurostat. Οπως προκύπτει από έρευνα που δημοσιοποίησε σήμερα η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (eurostat) αναφορικά με το ποσοστό των κατοίκων της Ευρώπης που ζουν σε συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού (έτος αναφοράς το 2014), ένας στους τρεις κατοίκους στην Ελλάδα –και κατά μέσο όρο ένας στους τέσσερις στην Ευρώπη– είτε θεωρείται φτωχός (δηλαδή έχει εισοδήματα μικρότερα του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος), είτε ζει σε κατάσταση ένδειας (δηλαδή στερείται βασικών καταναλωτικών αγαθών, ή αδυνατεί να αντεπεξέλθει σε στοιχειώδεις οικονομικές υποχρεώσεις), είτε ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας. Ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 17,2% για τον πληθυσμό που ζει σε συνθήκες φτώχειας, 8,9% σε συνθήκες ένδειας και 11,1% για οικογένειες αντιμέτωπες με τον κίνδυνο της ανεργίας.

Στην Ελλάδα, αντιμέτωπο με τουλάχιστον μία (ή και περισσότερες) από αυτές τις τρεις προβληματικές καταστάσεις είναι το 36% του πληθυσμού (3,8 εκατ. άνθρωποι), ενώ στην Ε.Ε. κατά μέσο όρο το 24,4% (122 εκατ. άνθρωποι). Γενικότερα, σε χειρότερη κατάσταση από την Ελλάδα, αναφορικά με το ποσοστό του πληθυσμού που θεωρείται ότι βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, είναι μόνο η Ρουμανία (40,2%) και η Βουλγαρία (40,1%). Στον αντίποδα (με ποσοστά μικρότερα του 20%) βρίσκονται η Τσεχία, η Σουηδία, η Ολλανδία, η Φινλανδία και η Δανία.

Στην Ελλάδα, το ποσοστό του πληθυσμού που το 2008 βρισκόταν σε κατάσταση φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού ήταν στο 28,1%, ενώ στην Ε.Ε. ήταν στο 23,8%.

Η τάση επιδείνωσης των κοινωνικών συνθηκών στην Ελλάδα, που καταγράφεται από τη Eurostat, αναμένεται να επιδεινωθεί. Από τη μια, τόσο φέτος όσο και το 2016 το ΑΕΠ της χώρας εκτιμάται ότι θα συρρικνωθεί περαιτέρω. Από την άλλη, το σύστημα κοινωνικής προστασίας, πέραν της χρόνιας αναποτελεσματικότητάς του επιβαρύνεται και από την υποχρηματοδότηση και την κακή κατανομή των διαθέσιμων πόρων του.

Πηγή: kathimerini.gr