Πήγα στην παλιά  μου γειτονιά παραμονές του Πάσχα  και μου ξύπνησαν πολλές θύμησες από τα παιδικά μου χρόνια τότε που παίζαμε αμέριμνοι και ξέγνοιαστοι στο μπαϊρι , που με την πάροδο των ετών μετατράπηκε σε μια μεγαλοπρεπή πλατεία, χωρίς, όμως , παιδική χαρά για τα παιδιά.

Ο λόγος για τη συνοικία της Νεάπολης , στην είσοδο της πόλης, με την κεντρική πλατεία μπροστά από το τρίδρομο Φιλικής Εταιρείας-Σκουφά –Ξάνθου.

Μία πλατεία που  στο κέντρο της  στέκει άχαρο ένα  κοινωνικό κέντρο που έγινε επί δημαρχίας Κυρ. Μήτρου-παρά  τις αντιδράσεις των περιοίκων-  ενώ ένα μέρος της έχει γίνει χώρος στάθμευσης οχημάτων κι αν μιλήσουμε για παιδική χαρά , δεν υπάρχει ούτε για δείγμα.  Ή μάλλον για να ακριβολογώ υφίστανται μόλις δύο κούνιες, σε άθλια κατάσταση, επικίνδυνες για παιχνίδι.

Η έλλειψη παιδικής χαράς στερεί το παιχνίδι από δεκάδες παιδιά που αναζητούν μάταια τον χώρο τους για να παίξουν.

Εδώ , λοιπόν, τίθεται θέμα άμεσης παρέμβασης του Δήμου γιατί ο Βόλος, δεν είναι μόνο το κέντρο του Αγίου Νικολάου, η περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου ή η περιοχή πέριξ του Δημαρχείου, ούτε οι κυκλικοί κόμβοι που καλώς γίνονται έστω και τώρα για τη βελτίωση του κυκλοφοριακού της πόλης.

Ο Βόλος έχει μια σειρά από συνοικίες στις οποίες η δημοτική αρχή θα πρέπει να κάνει ουσιαστικές παρεμβάσεις αν θέλει να διατείνεται ότι λειτουργεί υπέρ των δημοτών.

Αυτό το σημειώνω γιατί  περιδιαβαίνοντας τις περιφερειακές συνοικίες της πόλης διακρίνω σε αρκετά σημεία εικόνες εγκατάλειψης.

Όσον αφορά την πλατεία της Νεάπολης, δε  νοείται το  2018  να στερείται μιας  σύγχρονης και ασφαλούς παιδικής χαράς για να παίζουν τα παιδιά…