Προγραμματισμένη επίσκεψη στη Σαλαμίνα και στους τόπους που δέχθηκαν το μεγαλύτερο φορτίο της ρύπανσης από τη βύθιση του δεξαμενόπλοιου «Αγία Ζώνη ΙΙ» πραγματοποίησε την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου, αντιπροσωπεία της Γραμματείας της Περιφερειακής Οργάνωσης Αττικής – Ι. Δελής, Α. Ακρίβος, Χ. Πατσός, Γ. Δημητρίου – συνοδεία μελών του κόμματος – Α. Παγουλάτος – και του συν-εκπροσώπου ΟΠ Κ. Διάκου.

Η επίσκεψη οργανώθηκε σε συνέργεια με τον Περιβαλλοντικό Σύλλογο Σαλαμίνας «Πέροιβο» και προέβλεπε συνάντηση με την Δήμαρχο Σαλαμίνας Ι. Νάννου-Παπαθανασίου, μέλη της αντιπολίτευσης της δημοτικής παράταξης «Ναυμαχία» – Α. Μακρένογλου – και εκπροσώπους της εταιρείας που εργάζεται για την απορρύπανση της ακτογραμμής και του θαλάσσιου χώρου.

Η επίσκεψη βοήθησε στην διαπίστωση των δραματικών επιπτώσεων της πετρελαικής ρύπανσης σε σημαντικό μήκος της ακτογραμμής αλλά και των εντατικών προσπαθειών απορρύπανσης, τώρα μετατοπισμένων σε επίπεδο αιγιαλού και υποθαλάσσιου περιβάλλοντος.

Πέρα από παρατηρήσεις και διαπιστώσεις, η συζήτηση με τους τοπικούς περιβαλλοντικούς και πολιτικούς φορείς, καθ'όλη τη διάρκεια της επίσκεψης, κατέληξε στην κοινή παραδοχή ότι το πραγματικό αίτιο των τραγικών διαστάσεων που έλαβε το συμβάν αλλά και των κινδύνων παρόμοιων πολυδιάστατων καταστροφών στο μέλλον, δεν είναι άλλο από το πρωτοφανές χωροτακτικό χάος που αφέθηκε διαχρονικά η περιοχή της κλειστής θάλασσας του Σαρωνικού, όπως και άλλες, πάμπολλες, περιοχές της χώρας.

Αρχαιολογικοί χώροι και διαλυτήρια κουφαριών πλοίων, μικρομεσαίες τουριστικές δραστηριότητες και χώροι αποθήκευσης πετρελαιοειδών, ιχθυοκαλλιέργειες και οικιστικά σύνολα, λουόμενοι, βιομηχανικές εγκαταστάσεις και μαζούτ, παραμένουν ανάκατα στον χώρο χάριν σε φλύαρες αλλά ατελείς ή και διάτρητες νομοθεσίες και, ουσιαστικά, στην ανικανότητα της πολιτικής να προχωρήσει σε μία εύρωστη οργάνωση με στόχο την αποτελεσματική προστασία περιβάλλοντος και ανθρώπινης δραστηριότητας και, εν τέλει, την βιώσιμη ευημερία.

Πρόσφατο χειροπιαστό δείγμα των παραπάνω, με αποτέλεσμα την διαρκή έκπτωση της ποιότητας ζωής στην περιοχή, αποτελεί η επίμονη προσπάθεια περαιτέρω επιβάρυνσης του περιβάλλοντος μέσω της εγκατάστασης μίας ακόμη ιχυθοκαλλιέργειας/μυδοκαλλιέργειας σε «παρθένα» περιοχή της, παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων και τις αρνητικές γνωμοδοτήσεις της περιφέρειας, της δημοτικής αρχής και των δημοτικών παρατάξεων.

Μετά το πετρέλαιο και τα μύδια, με λίγα λόγια, όταν η πολιτική «ζει και βασιλεύει» μακριά από το περιβάλλον που, φυσιολογικά, την δημιουργεί και την τροφοδοτεί.