Συνθήκες οικονομικής ασφυξίας, η οποία αγγίζει τα όρια της πτώχευσης, επικρατούν στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ) μετά την εμπλοκή στην πώληση των δύο θυγατρικών ζαχαρουργείων στη Σερβία, καθώς ήταν ο απαράβατος όρος που είχε θέσει η Τράπεζα Πειραιώς προκειμένου να εξακολουθήσει να χρηματοδοτεί την πολύπαθη επιχείρηση. Ακόμη και τα έσοδα από τη φετινή σοδειά ζάχαρης δεν πρόκειται να καλύψουν τα λειτουργικά έξοδά της για περισσότερο από 6 έως 8 μήνες.

Η οικονομική κατάσταση της ΕΒΖ επιδεινώνεται καθημερινά. Το μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής πραγματοποιήθηκε η ετήσια γενική συνέλευση των μετόχων, με βασικό θέμα την εκλογή και πέμπτου κατά σειράν διοικητικού συμβουλίου τούς τελευταίους 24 μήνες επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ. Στα νέα μέλη του διοικητικού συμβουλίου που εξελέγη, περιλαμβάνεται ο κ. Παναγιώτης Αλεξάκης, καθηγητής Οικονομικών, ο οποίος είχε διατελέσει και πρόεδρος του Χρηματιστηρίου Αθηνών στις αρχές της δεκαετίας του 2000, και σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες φέρεται ως ο επικρατέστερος να αναλάβει χρέη προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου στην επιχείρηση.

Μεγάλη περιπέτεια

Η απαρχή της τοποθετείται στο 2006, όταν η Ελλάδα αποδέχθηκε τη μείωση της παραγωγής της σε ζάχαρη, από τους 320.000 τόνους τον χρόνο στους 158.000. Τότε υπερκάλυπτε τις ανάγκες της εσωτερικής αγοράς. Οι ελληνικές κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες χρησιμοποιούσαν τα εργοστάσια για να εξυπηρετούν την κομματική τους πελατεία. Διόριζαν διοικήσεις που πολλές φορές δεν είχαν καμία γνώση του αντικειμένου. Είναι αξιοσημείωτα τα αποτελέσματα τα οποία προέκυψαν από την προκαταρκτική έρευνα που διενήργησε η Οικονομική Αστυνομία την περίοδο 2007-2015, σύμφωνα με τα οποία πρώην πρόεδροι, διευθύνοντες σύμβουλοι και εμπορικοί διευθυντές κατηγορούνται ότι έδιναν εμπορεύματα σε άλλες εταιρείες με πίστωση, χωρίς να υπάρχουν ισχυρές εξασφαλίσεις, εγγυητικές επιστολές και προσημειώσεις.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, οι κατηγορούμενοι πωλούσαν και εμπορεύματα κάτω του κόστους, ενώ έκαναν και δωρεές ζάχαρης εις βάρος της επιχείρησης. Η συνολική ζημία που υπέστη η ΕΒΖ ανέρχεται σε 52 εκατ. ευρώ για το χρονικό διάστημα 2007-2015.

Καλλιέργεια τεύτλων

Το ζητούμενο για την ΕΒΖ, ενόψει και της απελευθέρωσης των εισαγωγών ζάχαρης από την 1η Νοεμβρίου 2017, είναι να πεισθούν οι Ελληνες αγρότες να καλλιεργήσουν ζαχαρότευτλα, και την ίδια στιγμή η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης να αγοράζει πρώτη ύλη σε τιμή που να μην έχει ζημίες. Μια ματιά στους αριθμούς είναι αποκαλυπτική για το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η βιομηχανία. Την καλλιεργητική σεζόν 2015 υποβλήθηκαν μόλις 1.728 αιτήσεις αγροτών για καλλιέργεια τεύτλων. Από αυτούς, 1.440 έκαναν τελικά το βήμα, παρά το γεγονός ότι η ΕΒZ αγοράζει τα ζαχαρότευτλα σε τιμές σημαντικά υψηλότερες από τα επίπεδα των 27 με 28 ευρώ ανά τόνο που δίνουν για αγορά πρώτης ύλης τα βορειοευρωπαϊκά ζαχαρουργεία. Η ΕΒZ έχει κόστος παραγωγής ανά τόνο ζάχαρης που κυμάνθηκε κατά τις τρεις προηγούμενες χρήσεις μεταξύ 742 με 986 ευρώ, όταν το κόστος εισαγόμενης ζάχαρης ανερχόταν σε περίπου 450 ευρώ ανά τόνο.