Τους τελευταίες μήνες γινόμαστε μάρτυρες μιας επιταχυνόμενης συντριβής της πραγματικής οικονομίας, που δύσκολα αντιστρέφεται χωρίς τεράστιο κόστος.

Ενδεχόμενη επικράτηση του “ΌΧΙ” και η δεδηλωμένη ερμηνεία αυτής της λαϊκής ετυμηγορίας ως νέας αφετηρίας για δυναμική  διαπραγμάτευση με τους εταίρους, ισοδυναμεί με παράβλεψη του τεράστιου κόστους που συσσωρεύεται από τις πολύμηνες καθυστερήσεις που προηγήθηκαν.

Κάθε μέρα χωρίς συμφωνία και με κλειστές τράπεζες μεταφράζεται σε διογκούμενα προβλήματα στην πραγματική οικονομία, αδυναμία εξυπηρέτησης βασικών συναλλαγών για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά,  οδηγώντας σε εσωτερική στάση πληρωμών με αποδέκτη τόσο τον ιδιωτικό τομέα όσο και το κράτος. Τα προβλήματα στις εξωτερικές συναλλαγές έχουν ήδη εμφανιστεί και σύντομα θα αποτυπωθούν σε κατάρρευση της εξαγωγικής και εισαγωγικής δραστηριότητας.

Η ζημιά αυτή  θα αυξάνει γεωμετρικά όσο οι μέρες περνούν, με ραγδαία συρρίκνωση της ζήτησης, πάγωμα προμηθειών, ελλείψεις πρώτων υλών,  αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων.

Σε μία οικονομία με τα χαρακτηριστικά της ελληνικής, η διαδικασία καταστροφής ρευστότητας και ασφυξίας δεν απορρέει μόνο από το τραπεζικό σύστημα, αλλά πολλαπλασιάζεται από την κατάρρευση τις εμπιστοσύνης στις συναλλαγές μεταξύ επιχειρήσεων (στο εσωτερικό και με το εξωτερικό), προμηθευτών και πελατών.

Η διόγκωση τις κρίσης στην καρδιά της τουριστικής περιόδου, όπου ο τουρισμός αντιστοιχεί σε άνω του 75% της οικονομικής δραστηριότητας, δημιούργει τεράστιο πλήγμα, μέσω παγώματος νέων κρατήσεων  και αυξανόμενων ακυρώσεων υφιστάμενων κρατήσεων.

Μόνο η καταστροφική εβδομάδα που διανύουμε εκτιμάται ότι κόστισε περίπου €1,0 δις σε όρους συρρίκνωσης της οικονομικής δραστηριότητας (κυρίως μέσω της εσωτερικής ζήτησης) και αυτό θα συνεχιστεί όσο δεν υπάρχει συμφωνία.

Η εμπειρία των τελευταίων ημερών αποτελεί μία διδακτική πρόγευση για το ποιοι πραγματικά πλήττονται από τις ολιγωρίες και τις καθυστερήσεις και το ποιοι θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι σε περίπτωση, τελικά, μετάβασης σε εθνικό νόμισμα. Άνεργοι συνταξιούχοι,  χαμηλόμισθοι και μικρές επιχειρήσεις. Αυτοί θα αποστερηθούν και των τελευταίων τυπικών ή άτυπων δικτύων κοινωνικής πρόνοιας,  μισθών/συντάξεων, δυνατότητας άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Είναι πασιφανές για κάθε νηφάλιο παρατηρητή ότι κάθε μέρα που περνά, το κόστος από τη συνεχή διολίσθηση σε χειρότερη μακροοικονομική αφετηρία ξεπερνά κατά πολύ τα όποια οφέλη μπορούμε να προσδοκούμε σε όρους παραχωρήσεων από τους εταίρους, είτε για το δημοσιονομικό έλλειμμα, είτε για το χρέος. Οι δραματικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών κάνουν το κόστος της χρονοτριβής ακόμη πιο δυσβάστακτο. H παράταση λίγων εβδομάδων της διαπραγμάτευσης είναι σίγουρο ότι θα μεταφραστεί σε περαιτέρω ανάγκες μέτρων και νέες διαφωνίες, απομακρύνοντας την πιθανότητα συμφωνίας.

Το παιχνίδι με το χρόνο αποδείχθηκε ότι αποβαίνει εις βάρος της χώρας μας και δυσχεραίνει περαιτέρω την πιθανότητα βιώσιμης συμφωνίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η προσδοκώμενη δημοσιονομική ανάσα από τη συμφωνία για  χαμηλότερους στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων το 2015 και τα επόμενα χρόνια, δε μεταφράστηκε τελικά σε λιγότερα,  αλλά σε πολλαπλάσια μέτρα για την περίοδο 2015-16 ακόμη και στη πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης προς τους θεσμούς.

Δεν είναι δυνατόν το ΌΧΙ, σε σχέση με το ΝΑΙ,  να επιταχύνει την εξεύρεση συμφωνίας με τους Ευρωπαίους, και προφανέστατα όχι σε 48 ώρες.

Η επιλογή του ΌΧΙ στο δημοψήφισμα θα εκληφθεί, κατά δήλωση της συντριπτικής πλειοψηφίας των κυβερνήσεων των χωρών μελών της ευρωζώνης,  ως αδυναμία ή έλλειψη βούλησης για εξεύρεση λειτουργικής και αξιόπιστης λύσης στο πλαίσιο κανόνων, δεσμεύσεων και συμπεριφοράς μεταξύ εταίρων της Ε.Ε. καθιστώντας τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων εξαιρετικά δύσκολη και παγιδεύοντας τη χώρα σε μία εξαιρετικά επώδυνη θέση.

Το ΌΧΙ, σε συνδυασμό με την απάθεια τον αγορών, θα αποτελέσει τη μεγαλύτερη δικαίωση των εχθρών της συμμετοχής της Ελλάδας στην ευρωζώνη και το μεγαλύτερο πλήγμα στην αξιοπιστία και τις προσπάθειες αυτών που ενεργά και αδιάλειπτα προσπάθησαν να στηρίξουν τη χώρα μας έναντι των πολέμιων της.

Το ΌΧΙ στη συνείδηση της διεθνούς κοινότητας θα συνταυτιστεί με τις κατηγορίες των τμήματος των εταίρων, με την εικόνα μιας δυσλειτουργικής χώρας. Αυτό θα υποσκάψει οποιαδήποτε απόπειρα μελλοντικών παραχωρήσεων και αναγνώρισης λαθών εκ μέρους των εταίρων μας και η ευθύνη της ρήξης θα εμφανιστεί να βαρύνει εξολοκλήρου και οριστικά την ελληνική κυβέρνηση.

Ως γνωστόν μηχανισμός αποβολής από το ευρώ δεν υπάρχει. Η ίδια η χώρα όμως, ελλείψει συμφωνίας, έχει παγιδευτεί σε μία διαδικασία που οδηγεί στην έξοδο με δική της ευθύνη. Κλειστές τράπεζες, κατάρρευση συναλλαγών, παραγωγής και ζήτησης, αδυναμία καταβολής μισθών και ανταπόκρισης σε υποχρεώσεις προς το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα αποτελούν έναν εφιαλτικό φαύλο κύκλο που έχει τεθεί σε λειτουργία.

Η αλληλουχία των γεγονότων ξεπερνά τον πολιτικό και διαπραγματευτικό χρόνο. Η ημέρα του καταλυτικού διλήμματος ολοκληρωτικής αδυναμίας πληρωμών των εσωτερικών υποχρεώσεων του δημοσίου σε ευρώ  θα οδηγήσει αναγκαστικά στην  αντικατάστασή τους με κάτι άλλο (υποσχετικές IOUs), που θα ισοδυναμούν με νέο νόμισμα (και το οποίο θα αρχίσει να υποτιμάται άμεσα και ταχέως έναντι του ευρώ).

Το ΌΧΙ συνιστά τελικά μία αυταπάτη «διαπραγματευτικής ισχύος» σε μία χώρα που κάθε μέρα που περνάει εναποθέτει νέα βάρη πόνου και προσπάθειας στους εξουθενωμένους ώμους μιας εξαιρετικά εξασθενημένης οικονομίας και κοινωνίας από την πολυετή κρίση.

Είναι καιρός να απενεργοποιήσουμε αυτόν το αυτοκαταστροφικό μηχανισμό και να πάψουμε να δικαιώνουμε τους πολέμιους μας στο εξωτερικό δημιουργώντας μόνοι μας καταστροφικά αδιέξοδα.

Επιτροπή Ανεξάρτητων Οικονομολόγων για το ΝΑΙ

 

πηγή:kathimerini.gr