Στους θεσμούς και στην αδυναμία συνεννόησης μεταξύ τους αποδίδουν κύκλοι του Μαξίμου τα εμπόδια που έχουν προκύψει στις διαπραγματεύσεις.

Οπως αναφέρουν χαρακτηριστικά «οι σοβαρές διαφωνίες και αντιθέσεις μεταξύ ΔΝΤ και ΕΕ, δημιουργούν εμπόδια στις διαπραγματεύσεις και υψηλούς κινδύνους.

Ενώ μέχρι πρότινος το βασικό επιχείρημα των θεσμών ήταν ότι η ελληνική πλευρά δεν κατέθετε ολοκληρωμένες προτάσεις τώρα, πλέον, είναι φανερό ότι και προτάσεις έχουν κατατεθεί και ουσιαστικές υποχωρήσεις έχουν γίνει στην κατεύθυνση ενός “έντιμου συμβιβασμού”».

Μάλιστα οι ίδιες πηγές επισημαίνουν και τα σημεία της διαφωνίας μεταξύ Κομισιόν και ΔΝΤ. «Το ΔΝΤ θέτει τις κόκκινες γραμμές τους στις μεταρρυθμίσεις, ιδιαίτερα στο συνταξιοδοτικό και στα εργασιακά, ενώ έχει χαλαρές γραμμές στο θέμα του πρωτογενούς πλεονάσματος. Στο πίσω μέρος της σκέψης του ΔΝΤ βρίσκεται η διαγραφή του χρέους ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο» τονίζουν και συμπληρώνουν ότι «αντιθέτως η Κομισιόν έχει κόκκινες γραμμές στο θέμα του πρωτογενούς πλεονάσματος και συνεπακόλουθα στην μη διαγραφή του χρέους και χαλαρές γραμμές στις σκληρές μεταρρυθμίσεις όπως αυτές του συνταξιοδοτικού και των εργασιακών».

Αποτέλεσμα, όπως διαπιστώνουν κύκλοι του Μαξίμου είναι «το σύνολο των θεσμών να έχει κόκκινες γραμμές παντού: Συνταξιοδοτικά, εργασιακά (ΔΝΤ) και πρωτογενές πλεόνασμα (Κομισιόν)» με αποτέλεσμα να μην μπορεί να υπάρξει ένας συμβιβασμός. «Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στους θεσμούς και στην αδυναμία συνεννόησης μεταξύ τους» επισημαίνουν χαρακτηριστικά.

Συνεπώς, με τα δεδομένα αυτά, πηγές του Μαξίμου αναφέρουν ότι ενώπιον της κραυγαλέας αυτής αντίφασης η ελληνική κυβέρνηση  πήρε την πρωτοβουλία να μη φέρει στην Βουλή το πολυνομοσχέδιο πριν υπάρξει προοπτική συμφωνίας και να βάλει στο τραπέζι της συζήτησης την επόμενη μέρα, δηλαδή το σχέδιο εξόδου στις αγορές και χρηματοδότησης της ανάπτυξης στην μετά τον Ιούνιο εποχή.

Ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί,επιβεβαίωσε την αντίθεση μεταξύ Κομισιόν και ΔΝΤ, δηλώνοντας ότι το ζήτημα του χρέους «μπορεί να συζητηθεί μόνο μετά από μια συμφωνία για ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων». «Μια στρατηγική διαφωνία, με επίκεντρο την Ελλάδα, μεταξύ Κομισιόν και ΔΝΤ που λειτουργεί σε βάρος της χώρας».