Μια έρευνα για το τι συνέβη την 21η Απριλίου του 1967.

Ο Αλέξης Παπαχελάς ξεδιπλώνει λεπτό προς λεπτό τη νύχτα που βύθισε την Ελλάδα στο σκοτάδι για επτά χρόνια. Με οδηγό το ηχητικό ντοκουμέντο της σύσκεψης στην «Καθημερινή» την νύχτα της 20ης προς την 21η Απριλίου, το ντοκιμαντέρ φέρνει στο φως τις εκτιμήσεις της Ελένης Βλάχου αλλά και του υπόλοιπου επιτελείου της εφημερίδας τις πρώτες ώρες που τα τανκς βγήκαν στους δρόμους της Αθήνας.

Η εκδότρια της «Καθημερινής» ηχογράφησε με το μαγνητόφωνό της, λεπτό προς λεπτό, τις συζητήσεις εκείνης της νύχτας που σφράγισε την πορεία της μεταπολεμικής Ελλάδας. Όλο το παρασκήνιο της δραματικής νύχτας, όπως το αφηγήθηκαν οι πρωταγωνιστές της, πραξικοπηματίες, πολιτικοί, στελέχη της Αμερικανικής πρεσβείας αλλά και ο τέως Βασιλιάς, με συνεντεύξεις τους στον Αλέξη Παπαχελά.

Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε από την τηλεόραση του ΣΚΑΪ τον Απρίλιο του 2018.

Ρεπορτάζ: Μαριάννα Κακαουνάκη
Μοντάζ: Γωγώ Μπεμπέλου

Η Κ. Παπανάτσιου για την επέτειο της 21^ης απριλιου

53 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα του πραξικοπήματος των Συνταγματαρχών, από την ημέρα κατάλυσης της Δημοκρατίας στον τόπο μας.

Κατά τη διάρκεια της επταετούς Δικτατορίας καταστρατηγήθηκαν ελευθερίες και δικαιώματα, χιλιάδες άνθρωποι διώχθηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν. Ο φόβος έγινε βίωμα. Εγκλήματα διαπράχθηκαν σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο,  με πρόσχημα έναν αόρατο εχθρό.

Οι νεότεροι έχουν διδαχθεί την ιστορία μέσα από τις γραμμές των βιβλίων, μα κυρίως, μέσα από τις διηγήσεις των παππούδων και των γονιών τους, δυο γενεών που ήρθαν αντιμέτωπες με το σκληρό σκοτάδι και το νίκησαν.

Γιατί ήταν η ενότητα της πλειοψηφίας του λαού, του δημοκρατικού λαού αυτής της χώρας, που άφησε χαραμάδα για το φως. Ήταν η αντίσταση στο φόβο και ο κοινός αγώνας για την διεκδίκηση της ζωής, της ελευθερίας, της δημοκρατίας.

Σήμερα, ζώντας μια πρωτόγνωρη ομολογουμένως κατάσταση,  δίνουμε εμείς ένα κοινό αγώνα. Καταστρατηγούμε αυτοβούλως τις ελευθερίες μας, προτάσσοντας το κοινό καλό, διεκδικώντας τη ζωή.

Ας είναι ο κοινός μας αγώνας, ένα δίδαγμα ενότητας και αλληλεγγύης, αφού όλοι αντιληφθήκαμε πια, ότι η ζωή του διπλανού, μας αφορά όσο και η δική μας.

Και ας συνεχίσουμε αύριο να αγωνιζόμαστε για το κοινό καλό. Για τα δικαιώματα όλων, για την ίση και καθολική πρόσβαση στην δημόσια υγεία, για τις κοινωνικές ελευθερίες, για τα εργασιακά δικαιώματα.

Οι αγώνες του λαού μας αποτελούν δίδαγμα και παράδειγμα για όλους. Κανείς και καμία δεν περισσεύει.