του
Μιχάλη Ν. Μιτζικού
Επικεφαλής Δημοτικής Παράταξης
«Δύναμη Βόλου»,
Πολιτευτής Νέας Δημοκρατίας στον
Νομό Μαγνησίας

Το ασυμβίβαστο Υπουργού Βουλευτή είναι ασύμβατο με την Προεδρευόμενη Δημοκρατία

Πολλά λέγονται και γράφονται περί ασυμβίβαστου της ιδιότητος του Υπουργού με εκείνη του Βουλευτού, ιδιαίτερα τώρα όπου η κυβέρνηση Τσίπρα έλυσε (sic) όλα τα σημαντικά προβλήματα της χώρας μας (ανεργία, ύφεση, capital controls, νέο επικείμενο προσφυγικό/μεταναστευτικό κύμα) και έχει λοιπόν άπλετο χρόνο και ενέργεια για να ξεκινήσει επισήμως πλέον συζητήσεις σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων περί Συνταγματικής Αναθεώρησης.

Ιδιαίτερη εντύπωση, επίσης, προκαλούν άρθρα και παρεμβάσεις καθηγητών Πανεπιστημίων που υπήρξαν Υπουργοί και ασφαλώς θα έβλεπαν τους εαυτούς τους πάλι Υπουργούς στο προσεχές ή απώτερο μέλλον, μεταπηδώντας από την καθηγητική καρέκλα σε μία υπουργική καρέκλα δίχως βεβαίως να περάσουν από τη βάσανο του σταυρού προτίμησης, δηλαδή μέσω της άμεσης λαικής εντολής ώστε να νομιμοποιούνται να ασκήσουν εξουσία απέναντι στον Λαό.

Σύμφωνα με το πρώτο άρθρο του Συντάγματος, το Πολίτευμά μας είναι η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Αυτή η διάταξη, σύμφωνα με το άρθρο 110 του Συντάγματος δεν είναι αναθεωρητέα και δεν μπορεί να αλλάξει, όσο και να οδύρονται κάποιοι και να προσπαθούν να μεταπείσουν τους Ελληνες πολίτες, να αποκτήσουν ένα κατ΄ουσίαν εκλεγμένο Μονάρχη μέσω μίας μετάβασης στην Προεδρική Δημοκρατία.

Το Πολίτευμα της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, κατ΄εικόναν και ουσίαν σχεδόν όλων των δυτικών ευρωπαικών κοινοβουλίων, αν εξαιρέσει κανείς τη Γαλλία όπου κυριαρχεί έως και σήμερα η πολιτειακή αντίληψη του Στρατηγού Ντε Γκωλ (Προεδρική Δημοκρατία). Προσπάθειες επίσης για Προεδρική Δημοκρατία λαμβάνουν χώρα και στη γείτονα Τουρκία….

Πρωθυπουργός και Υπουργοί μόνον εκλεγμένοι εκπρόσωποι του Λαού και του ΄Εθνους

Βάση του Συντάγματος του 1975, ένα από τα πιο σταθερά Συντάγματα στην νεότερη πολιτική ιστορία μας, το οποίο οδήγησε τη Χώρα μας από τη δικτατορία των Συνταγματαρχών στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι Βουλευτές εκπροσωπούν τον Λαό στη Βουλή αλλά και πολύ περισσότερο όταν οι Βουλευτές τον εκπροσωπούν όντας Υπουργοί ασκώντας εκτελεστική αλλά και νομοθετική εξουσία (βλ. Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου).

Γνώμη μου, το Σύνταγμα θα έπρεπε να προυποθέτει ρητώς την ιδιότητα του Βουλευτού για το αξίωμα του Πρωθυπουργού και των Μελών του Υπουργικού Συμβουλίου (εξαίρεση η ολιγοήμερη υπηρεσιακή Κυβέρνηση για τη διεξαγωγή εθνικών εκλογών) οι οποίοι διαχειρίζονται τις τύχες της Χώρας και των πολιτών της.

Ποια είναι η άμεση, πραγματική και ουσιώδη δημοκρατική νομιμοποίηση των Υπουργών οι οποίοι δεν είναι εκλέγμενοι από τον Κυρίαρχο Λαό και να μπορούν να λαμβάνουν βαρύνουσες αποφάσεις για τη ζωή των πολιτών ; Ουδεμία.

Ακριβώς για το λόγο ότι μόνο τα Μέλη της Βουλής έχουν την άμεση εντολή των Ελλήνων πολιτών, άρα μόνο οι Βουλευτές και μόνο θα έπρεπε να διορίζονται ως Υπουργοί δημοκρατικά νομιμοποιημένοι για την άσκηση των σημαντικών αρμοδιοτήτων τους. Η κυβερνητική πολιτική θα εκπορεύετο ουσιαστικά από το Κοινοβούλιο, άμεσα και καθολικά εκλεγμένο από τους πολίτες. Αυτός είναι ο πραγματικός κοινοβουλευτισμός, ο οποίος διασφαλίζει τα μέγιστα τη λαική βούληση, την έμπρακτη κυριαρχία του Λαού στη διακυβέρνηση της Χώρας.

De facto αλλοίωση του Πολιτεύματος

Δεν νοείται να διορίζονται μη Βουλευτές ως Υπουργοί και να απευθύνονται από τα έδρανα της Βουλής και πολλάκις να εγκαλούν Βουλευτές, τους δημοκρατικά εκλεγμένους εκπροσώπους από τον Λαό. Κανονικά δεν θα έπρεπε καν να επιτρέπονται στα έδρανα της Βουλής μη εκλεγμένοι εκπρόσωποι του Λαού.

Μερικοί επιχειρηματολογούν ότι δήθεν οι Υπουργοί Βουλευτές δεν θα ασκούν αποτελεσματικά τα καθήκοντά τους λόγω των ψηφοφόρων τους ενώ οι εξωκοινουβουλευτικοί Υπουργοί θα είναι πιο αποτελεσματικοί επειδή δεν θα υπολογίζουν το πολιτικό κόστος. Κατ΄αρχήν τούτο το επιχείρημα αγνοεί παντελώς την ανάγκη δημοκρατικής νομιμοποιήσης κατά την άσκηση της εξουσίας είτε νομοθετικής είτε εκτελεστικής. Αφ΄ετέρου παραγνωρίζει τον κίνδυνο ότι οι μη κοινοβουλευτικοί μπορεί να μην είναι τόσο ανεξάρτητοι όσο θα φαίνονται εκ πρώτης όψεως και να είναι πιο εύκολα επιρρεπείς σε μη θεσμικά συμφερόντα, εγχώρια και μη.

Συνοψίζοντας, η αληθινή και ουσιαστική δημοκρατική νομιμοποίηση ενός Υπουργού επέρχεται μόνο διαμέσου των εκλεγμένων εκπροσώπων του Λαού, δηλαδή Υπουργοί, Αν. Υπουργοί, Υφυπουργοί μπορούν να αναλάβουν μόνο οι Βουλευτές. Κατ΄αυτόν τον τρόπο και μόνον διασφαλίζεται η λαική κυριαρχία και βούληση στη λήψη κυβερνητικών αποφάσεων στα πλαίσια της Προεδρευόμενης Δημοκρατίας. Το ασυμβίβαστο Υπουργού Βουλευτή οδηγεί σε de facto αλλοίωση του Πολιτεύματος.