Πολιτική υψηλού ρίσκου όχι μόνο για τις διμερείς σχέσεις με την Ελλάδα, αλλά και για τη γενικότερη σταθερότητα στα Βαλκάνια, ακολουθεί η Αλβανία, καθώς το πολιτικό της σύστημα στο σύνολό του πλέον έχει διαποτιστεί από την ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας και στρέφεται πότε κατά της Ελλάδας, πότε κατά της Σερβίας, ενώ παράλληλα επιταχύνεται η θεσμική συνένωση με το Κόσοβο.

Ο οδικός χάρτης που αποφασίστηκε κατά την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά στις 6-7 Ιουνίου στα Τίρανα βρίσκεται, ως προς την ουσία του, στο τραπέζι των διμερών συνομιλιών από το 2013, αλλά συνεχώς υπονομεύεται από περιπλοκές που προκαλεί η αλβανική πλευρά. Ενέχει μάλιστα και τον κίνδυνο, αντί να λυθούν τα διμερή προβλήματα, να επιδεινωθούν ακόμη περισσότερο. Η Αλβανία ζητεί διαπραγματεύσεις από μηδενική βάση για την υπογραφή νέας συμφωνίας για τις θαλάσσιες ζώνες, κάτι που απορρίπτει η Ελλάδα και εκεί ανακύπτει πλέον ένα μεγάλο πρόβλημα. Δεν είναι γνωστό τι συμφωνήθηκε και πώς θα εξελιχθεί η συζήτηση στην πορεία, αλλά, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να καταστήσει εκ των προτέρων σαφές ότι συζήτηση από μηδενική βάση δεν θα γίνει. Αυτό, διότι η Αλβανία απορρίπτει την οριοθέτηση με τη μέθοδο της μέσης γραμμής με την οποία έγινε η συμφωνία του 2009 και δόθηκε πλήρης επήρεια στα Διαπόντια νησιά και σε νησίδες έξω από την Κέρκυρα. Τα Τίρανα ουσιαστικά ακύρωσαν τη συμφωνία και επιδιώκουν επαναδιαπραγμάτευση προκειμένου να περιοριστεί ή να μηδενιστεί η επήρεια των νησιών αυτών, τακτική που ως γνωστόν ακολουθεί η Τουρκία στο Αιγαίο, ιδιαίτερα στο Καστελλόριζο. Αν οι δύο πλευρές καθίσουν στο τραπέζι και τα Τίρανα απαιτήσουν συνολική επαναδιαπραγμάτευση και αλλαγή της μεθόδου οριοθέτησης, όπως όλα δείχνουν, θα οδηγηθούμε σε νέα παραλυτική κατάσταση, στο Ιόνιο αυτή τη φορά. Οι ίδιες πηγές προτείνουν μικρές διορθώσεις στη συμφωνία του 2009 που δεν επηρεάζουν τον βασικό κορμό της συμφωνίας και είναι σύμφωνες με το διεθνές δίκαιο.

Πηγή: kathimerini.gr