Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθούμε τις συνεχείς εξελίξεις στο θέμα των παραγραφών των φορολογικών υποθέσεων. H πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ 1738/2017 έκρινε ως αντισυνταγματικές τις διαδοχικές παρατάσεις του χρόνου παραγραφής των φορολογικών υποθέσεων, οι οποίες καταλήγουν να μην έχει ουσιαστικά εφαρμογή ο κανόνας της παραγραφής στην 5ετία.

Εξ αφορμής της ανωτέρω απόφασης, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (ΝΣΚ 2642/2017) έδωσε «οδηγίες» προς την ΑΑΔΕ και επισήμανε ότι αν και η απόφαση του ΣτΕ δεν υποχρεώνει τη διοίκηση σε γενική εφαρμογή της, ωστόσο κατά την αντιμετώπιση άλλων όμοιων υποθέσεων πρέπει να την ακολουθήσει ως νομολογιακό δεδομένο. Τόνισε δε, ότι η αντιμετώπιση από τη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) υποθέσεων με ακριβώς όμοια νομικά ζητήματα, κατά τρόπο αντίθετο προς τις αποφάσεις του ΣτΕ, δεν συνάδει με το κράτος δικαίου.

Σε συνέχεια των ανωτέρω η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) τροποποίησε τις οδηγίες που είχε εκδώσει προς τις εφορίες, θέτοντας νέα κριτήρια επιλογής για το ποιες υποθέσεις θα πρέπει να ελεγχθούν κατά προτεραιότητα. Αφορά κυρίως υποθέσεις για τις οποίες έχουν εκδοθεί φύλλα ελέγχου, αλλά δεν έχουν εκδοθεί οριστικές πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού φόρων και προστίμων.

Η απόφαση της ΑΑΔΕ. Ουσιαστικά, η ΑΑΔΕ αποφάσισε ότι θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στον έλεγχο των υποθέσεων που

α) είτε δεν έχουν ακόμα παραγραφεί, δηλ. δεν έχει παρέλθει ακόμα η πενταετία (χρήσεις 2011 και μετά)

β) είτε εμπίπτουν στις περιπτώσεις όπου ρητά προβλέπεται από τον ίδιο τον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος παράταση της παραγραφής: π.χ. σε περίπτωση μη υποβολής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος, ύπαρξης συμπληρωματικών στοιχείων, καθώς και περιπτώσεις φοροδιαφυγής, όπου ο προβλεπόμενος από τον ΚΦΕ χρόνος παραγραφής επεκτείνεται σε δέκα (10), δεκαπέντε (15) και σε είκοσι (20) έτη αντίστοιχα.

Πηγή: kathimerini.gr