Βρίσκεστε εδώ: ΚΕΝΤΡΙΚΗ » ΕΛΛΑΔΑ » ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ » Έχει η οικονομία της Γερμανίας την αντοχή να τραβήξει την πάρα πολύ αδύναμη Ευρώπη να βγει από την κρίση;
Έχει η οικονομία της Γερμανίας την αντοχή   να τραβήξει την πάρα πολύ αδύναμη Ευρώπη να βγει από την κρίση;

Έχει η οικονομία της Γερμανίας την αντοχή να τραβήξει την πάρα πολύ αδύναμη Ευρώπη να βγει από την κρίση;

“THE world cannot afford a European lost decade,” says Jacob Lew, America's treasury secretary. “Ο δεν μπορεί να αντέξει μια ευρωπαϊκή χαμένη δεκαετία», λέει ο Jacob Lew, Οικονομικών των ΗΠΑ. The latest European figures were uninspirinΚατά το τρίτο τρίμηνο του 2014 η ζώνη του ευρώ αυξήθηκε μόλις κατά 0,6% σε ετήσια βάση. This sluggishness was not primarily due to the countries hit hardest by the crisis—Greece's economy grew faster than any other euro-zone country, and Spain and Ireland are recovering. Αυτή η νωθρότητα δεν ήταν κυρίως λόγω ότι οι χώρες που πλήττονται περισσότερο από την οικονομία η κρίση στην Ελλάδα αυξήθηκε ταχύτερα από ό, τι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της ζώνης του ευρώ, και η Ισπανία και η Ιρλανδία έχουν αρχίσει να ανακάμπτουν. Rather, it is the core countries that are exhausted—and few more so than the biggest, Germany. Μάλλον, είναι οι χώρες του πυρήνα που έχουν εξαντληθεί, και λίγα περισσότερα από ό, τι το μεγαλύτερο, Γερμανία. It grew by just 0.1% in the third quarter, after contracting by the same amount in the previous three months. Το μερίδιο αυτό αυξήθηκε μόλις κατά 0,1% το τρίτο τρίμηνο, μετά τη συρρίκνωση κατά το ίδιο ποσό στους προηγούμενους τρεις μήνες.

Angela Merkel, the German chancellor, has been subject to a rising chorus of foreign criticism. Άνγκελα Μέρκελ, η Γερμανίδα καγκελάριος, έχει υποβληθεί σε μια αυξανόμενη χορωδία των ξένων κριτική. Germany should do more to stimulate domestic consumption and investment, goes the refrain. Η Γερμανία πρέπει να κάνει περισσότερα για να τονώσει την εγχώρια κατανάλωση και τις επενδύσεις, πηγαίνει το ρεφρέν. This would help countries like France and Italy as they undergo tough structural reforms. Αυτό θα βοηθήσει χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία, όπως αυτά υφίστανται σκληρές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Higher imports would also reduce Germany's current-account surplus, the largest in the world and a cause of imbalances within Europe and beyond. Αύξηση των εισαγωγών θα μειώσει επίσης τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας, το μεγαλύτερο στον κόσμο και μια αιτία των ανισορροπιών εντός της ς και πέραν αυτής. Stimulating demand would push up prices, which could save the euro zone from tipping into deflation. Τόνωση της ζήτησης θα οδηγήσει σε αύξηση των τιμών, η οποία θα μπορούσε να σώσει την ευρωζώνη από την ανατροπή σε αποπληθωρισμό. Prices in the zone rose at an annualised 0.4% in October, far below the 2% ceiling set by the European Central Bank (ECB). Οι τιμές στη ζώνη αυξήθηκε σε ετήσια βάση κατά 0,4% τον Οκτώβριο, πολύ κάτω από το όριο του 2% που έχει ορίσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).

Such demands are echoed by some at home. Τέτοιες απαιτήσεις ενστερνίστηκαν και κάποιοι στο . Marcel Fratzscher, an adviser to Sigmar Gabriel, the economics minister, says that Germany should boost investment for its own good. Marcel Fratzscher, σύμβουλος του Sigmar Gabriel, η Οικονομίας, λέει ότι η Γερμανία θα πρέπει να δώσει ώθηση στις επενδύσεις για το καλό του. Much of Germany's recent success, he argues, has been an “illusion” bought by underinvestment in everything from roads to education to factories. Μεγάλο μέρος της πρόσφατης επιτυχίας της Γερμανίας, ο ίδιος υποστηρίζει, υπήρξε μια “ψευδαίσθηση” αγόρασε από τις ανεπαρκείς επενδύσεις σε όλα από τους δρόμους στην εκπαίδευση σε εργοστάσια. Wolfgang Schäuble, the finance minister, has responded by pledging an extra €10 billion ($12.5 billion) in investment by the federal government over three years from 2016, on top of €5 billion already earmarked for roads and bridges.

Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο υπουργός Οικονομικών, έχει απαντήσει με τη δέσμευση ενός επιπλέον € 10 δισεκατομμύρια (12,5 δισεκατομμύρια δολάρια) των επενδύσεων από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση σε διάστημα τριών ετών από το 2016, πάνω από € 5.000.000.000 ήδη διατεθεί για δρόμους και γέφυρες. Yet at barely 0.1% of GDP, that is more symbolic than substantial. Ωστόσο, σε μόλις 0,1% του ΑΕΠ, που είναι περισσότερο συμβολική παρά ουσιαστική. And it will not raise the budget deficit because Mr Schäuble's top priority remains the “black zero”: balancing the budget from 2015. Και αυτό δεν θα αυξήσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού, επειδή κορυφαία προτεραιότητα του κ Σόιμπλε παραμένει η «μαύρη μηδέν»: την εξισορρόπηση του προϋπολογισμού από το 2015.

Christoph Schmidt, chairman of the council of economic experts that advises the government, suggests that “the black zero should not be a fetish”. Ο Christoph Schmidt, πρόεδρος του συμβουλίου των οικονομικών εμπειρογνωμόνων που συμβουλεύει την κυβέρνηση, δείχνει ότι «το μαύρο μηδέν δεν θα πρέπει να είναι ένα φετίχ”. Germany's municipal governments, not the federal one, should be the ones to raise public investment. Δημοτικές κυβερνήσεις της Γερμανίας, όχι η ομοσπονδιακή ένα, θα πρέπει να είναι αυτοί που θα αυξήσει τις δημόσιες επενδύσεις. But the bigger problem, he thinks, is that private investment is too low. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα, σκέφτεται, είναι ότι οι ιδιωτικές επενδύσεις είναι πολύ χαμηλή. In a free-market economy such as Germany's, the government cannot command firms to invest more at home than abroad. Σε μια οικονομία ελεύθερης αγοράς, όπως η Γερμανία, η κυβέρνηση δεν μπορεί να διευθύνει τις να επενδύσουν περισσότερο στο από ό, τι στο εξωτερικό. If businesses have chosen another course, he says, it must be because, for whatever reasons, they find Germany an unrewarding place for investment. Αν οι επιχειρήσεις έχουν επιλέξει μια άλλη πορεία, λέει, θα πρέπει να είναι, διότι, για οποιονδήποτε λόγο, βρίσκουν Γερμανία μια unrewarding μέρος για επενδύσεις.

As it may indeed be, Mr Schmidt's council of five sages scolded Mrs Merkel's government this month. Όπως μπορεί πράγματι να είναι, συμβούλιο κ Σμιτ των πέντε σοφών επέπληξε κυβέρνηση Μέρκελ αυτό το μήνα. Businesses worry about its largesse in public pensions, which defies Germany's mix of an ageing population and shrinking workforce. Οι επιχειρήσεις ανησυχούν για την γενναιοδωρία του σε δημόσιες συντάξεις, η οποία αψηφά συνδυασμός της γήρανσης του πληθυσμού και της συρρίκνωσης του εργατικού δυναμικού της Γερμανίας. Her coalition with the centre-left Social Democrats is raising pensions for mothers and letting people retire as young as 63 if they have worked for long enough. Συμμαχία της με την κεντροαριστερά Σοσιαλδημοκράτες είναι η αύξηση των συντάξεων για τις μητέρες και να αφήσει τους ανθρώπους να συνταξιοδοτηθούν από την ηλικία των 63, εάν έχουν εργαστεί για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.

Entrepreneurs also fret about the new minimum wage, due to take effect in January at the relatively high level of €8.50 an hour. Οι επιχειρηματίες εκνευρίζομαι επίσης για το νέο κατώτατο μισθό, θα αρχίσουν να ισχύουν τον Ιανουάριο σε σχετικά υψηλό επίπεδο των € 8,50 ανά ώρα. Contrary to hopes that this might boost domestic demand, says Mr Schmidt, some workers will simply lose their jobs. Σε αντίθεση με την ελπίδα ότι αυτό θα μπορούσε να ενισχύσει την εγχώρια ζήτηση, λέει ο Schmidt, ορισμένοι εργαζόμενοι θα χάσουν απλά τη δουλειά τους. Moreover, those whose pay goes up will then claim less in welfare top-ups, so they will not have much extra income to spend. Επιπλέον, εκείνοι των οποίων οι αποδοχές ανεβαίνει στη συνέχεια θα διεκδικήσει λιγότερο για την ευημερία top-ups, έτσι δεν θα έχουν πολλά επιπλέον εισόδημα για να ξοδέψει. A further misstep, Mr Schmidt believes, is a muddled energy policy—subsidising solar and wind power and phasing out nuclear—that is merely raising companies' energy costs. Μια περαιτέρω παραπάτημα, ο Schmidt πιστεύει, είναι μια μπερδεμένη ενεργειακής πολιτικής επιδότηση της ηλιακής και αιολικής ενέργειας και τη σταδιακή κατάργηση των πυρηνικών, η οποία είναι απλώς η αύξηση του ενεργειακού κόστους των επιχειρήσεων. And yet another is a law to cap rising rents, which is likely just to discourage the building of new properties. Ένας ακόμη παράγοντας είναι ένας νόμος για ανώτατο όριο αύξηση των ενοικίων, η οποία είναι πιθανό μόνο να αποθαρρύνει την κατασκευή νέων ιδιοτήτων.

Explore our interactive guide to Europe's troubled economies Εξερευνήστε τον διαδραστικό οδηγό μας για προβληματικές οικονομίες της ς

The differences between foreign economists who want more stimulus and German ones who think the problems lie elsewhere partly reflect diverging philosophies. Οι διαφορές μεταξύ των ξένων οικονομολόγων που θέλουν περισσότερα κίνητρα και η γερμανική αυτοί που σκέφτονται τα προβλήματα βρίσκονται αλλού, εν μέρει αντανακλά αποκλίνουσες φιλοσοφίες. Anglo-Saxon economists assess the problems of Europe and Germany in terms of insufficient demand. Αγγλοσάξονες οικονομολόγοι αξιολογήσει τα προβλήματα της Ευρώπης και της Γερμανίας όσον αφορά την ανεπαρκή ζήτηση. Most German economists do not. Οι περισσότεροι γερμανοί οικονομολόγοι δεν το κάνουν. “We don't have a Keynesian crisis in Europe, so Keynesian measures won't work,” says Hans-Werner Sinn, boss of the CES-Ifo Institute in Munich. «Δεν έχουμε μια Κεϋνσιανή κρίση στην Ευρώπη, έτσι κεϋνσιανή δεν θα λειτουργήσει», λέει ο Hans-Werner Sinn, το αφεντικό της CES-ινστιτούτο Ifo του Μονάχου. German economists worry more about the conditions, or “order” of the economy, in the tradition of Ordoliberalism that disdains state intervention and dates back to an early 20th-century economist, Walter Eucken. Γερμανοί οικονομολόγοι ανησυχούν περισσότερο για τις συνθήκες, ή «τάξη» της οικονομίας, σύμφωνα με την παράδοση του Ordoliberalism που περιφρονεί την κρατική παρέμβαση και χρονολογείται από την πρώιμη οικονομολόγος του 20ου αιώνα, ο Walter Eucken.

In practice, says Mr Schmidt, the dichotomy is exaggerated. Στην πράξη, λέει ο Schmidt, η διχοτόμηση είναι υπερβολικοί. “We don't deny Keynesianism” when appropriate, he says—as it was in 2009, when Germany responded to a demand shock with a hefty stimulus. «Εμείς δεν αρνούμαστε κεϋνσιανισμού» όταν χρειάζεται, λέει, όπως ήταν το 2009, όταν η Γερμανία απάντησε με ένα σοκ ζήτησης με μια βαριά ερέθισμα. Demand-side sceptics respond that “Keynesianism is not the answer” when what is most urgently needed is structural reform in crisis-hit countries. Πλευρά της ζήτησης σκεπτικιστές απαντούν ότι «Κεϋνσιανισμός δεν είναι η απάντηση», όταν αυτό που επείγει περισσότερο είναι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε πληγεί από την κρίση χώρες.

Yet low inflation in Germany is both a sign of weakness and a source of pain for peripheral countries. Ωστόσο, ο χαμηλός πληθωρισμός στη Γερμανία είναι τόσο ένα σημάδι αδυναμίας και μια πηγή του πόνου για τις περιφερειακές χώρες. The ultimate aim of reforms, says Mr Sinn, is to lower prices in the south of the euro zone relative to those in the north, so as to reflect lower productivity. Ο απώτερος στόχος των μεταρρυθμίσεων, λέει ο κ Sinn, είναι να μειώσουν τις τιμές στο νότο της ζώνης του ευρώ σε σχέση με εκείνες του Βορρά, έτσι ώστε να αντανακλά τη χαμηλότερη παραγωγικότητα. He reckons that would require German inflation of 5% for ten years, or a similar level of deflation in the south, or some combination of the two. Ο ίδιος εκτιμά ότι θα απαιτούσε η γερμανική πληθωρισμό 5% για δέκα χρόνια, ή ένα παρόμοιο επίπεδο του αποπληθωρισμού στο Νότο, ή κάποιο συνδυασμό των δύο.

Progress towards that goal is slow. Η πρόοδος προς την κατεύθυνση αυτού του στόχου είναι αργή. The economics think-tank of the Hans-Böckler foundation, which is tied to the trade unions, says German wages are growing only slightly faster than the euro-zone average. Τα οικονομικά think-tank του Ιδρύματος Hans-Böckler, η οποία είναι συνδεδεμένη με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, αναφέρει ότι οι γερμανικές μισθοί αυξάνονται μόνο ελαφρώς ταχύτερα από τον μέσο όρο της ευρωζώνης. Unit labour costs in Germany rose by 2.3% in 2013 and 1.7% in the first half of 2014, compared with the euro zone's 1.2% and 0.7%, respectively. Το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στη Γερμανία αυξήθηκε κατά 2,3% το 2013 και 1,7% το πρώτο εξάμηνο του 2014, σε σύγκριση με τη ζώνη του ευρώ κατά 1,2% και 0,7%, αντίστοιχα. At that snail-like pace, Europe may be lucky only to lose a decade. Εκείνη σαν το σαλιγκάρι ρυθμούς, η Ευρώπη μπορεί να είναι τυχεροί μόνο για να χάσει μια δεκαετία.

PagasitikosNews logo

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

    Dark Mode

    "Αλιεύοντας" την είδηση