«Ναυάγιο που περίμενε να συμβεί» χαρακτηρίζουν ναυτιλιακοί κύκλοι το πλοίο «Αγία Ζώνη ΙΙ», καυτηριάζοντας παράλληλα το ελεγκτικό σύστημα της χώρας που επιτρέπει σε τέτοια πλοία να εκτελούν τόσο υψηλού ρίσκου υπηρεσίες όπως είναι η πετρέλευση (bunkering). Και επικαλούνται τόσο το ιστορικό του πλοίου όσο και το γεγονός ότι επιτρέπεται, ενώ φέρει την ελληνική σημαία, να του χορηγηθεί το αξιόπλοο χωρίς ενδελεχείς ελέγχους από ειδικούς όπως είναι οι νηογνώμονες. Ανεξάρτητα δηλαδή από τις πραγματικές αιτίες της βύθισής του, αυτό το πλοίο, ισχυρίζονται πολλοί, δεν έπρεπε να είναι στη θάλασσα.

Το «Αγία Ζώνη ΙΙ» κτίστηκε το 1972 στα γερμανικά ναυπηγεία Lindenau Schiffswerft & Masch στο Κίελο. Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του εκτελώντας παράκτια και ενδοποτάμια δρομολόγια σε νερά με ασήμαντους κυματισμούς, αλλά όταν άρχισε να γερνάει πέρασε και μια περίοδο πρακτικά παροπλισμένο, εξηγούν πηγές του λιμανιού. Κάπου τότε φέρεται να αποκτήθηκε από τον Ελληνα ιδιοκτήτη του. Από τις 16 Ιουνίου του 2008 εμφανίζεται επίσημα κάτω από τη διαχείριση και ιδιοκτησία εταιρειών συμφερόντων της οικογενείας Θ. Κουντούρη. Σύμφωνα με τις βάσεις δεδομένων του Equasis, μέχρι τις 11 Αυγούστου του 2008 το πλοίο το παρακολουθούσε για το αξιόπλοό του ο αξιόπιστος νορβηγικός νηογνώμονας DNV-GL.

Ομως, εκείνο τον Αύγουστο, δύο μήνες αφού εμφανίζεται να το ενέταξε στον στόλο του ο ιδιοκτήτης του, το απέσυρε από τον DNV-GL και το έθεσε υπό το ελληνικό κανονιστικό πλαίσιο που επιτρέπει αυτού του μεγέθους και κατηγορίας πλοία να παρακολουθούνται από την Επιθεώρηση Εμπορικών Πλοίων του υπουργείου Ναυτιλίας. Κάτι το οποίο επιβεβαίωσαν οι λιμενικές αρχές. Ο Κλάδος Ελέγχου Πλοίων του είχε χορηγήσει πιστοποιητικό αξιοπλοΐας που είχε λήξει στις 27 Ιουλίου και είχε λάβει παράταση για δύο μήνες. Αλλά στην αγορά, ναυπηγοί και μηχανολόγοι που εργάζονται σε μεγάλους ποιοτικούς ξένους νηογνώμονες, εκτιμούν πως το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει το προσωπικό και τα μέσα για να διενεργεί τόσο ειδικούς ελέγχους σε τόσο παλιά πλοία.

Πηγή: kathimerini.gr