Βρίσκεστε εδώ: ΚΕΝΤΡΙΚΗ » ΕΛΛΑΔΑ » Μια ανάσα από την κορυφή
Μια ανάσα από την κορυφή

Μια ανάσα από την κορυφή

Ηταν η ημέρα της κορυφής. Το πρόγραμμα της ελληνικής ς προέβλεπε εγερτήριο τα ξημερώματα της ς και ανάβαση μέχρι το ψηλότερο σημείο του όρους Ακονκάγκουα. Το φρέσκο χιόνι και τα ανεμοσούρια δυσκόλευαν την προώθηση των δύο έμπειρων ορειβατών. Στα 6.900 μ. όμως, η πορεία τους διακόπηκε, μια ανάσα από το τέρμα.

Εκεί, κοντά στο σημείο Filo de Guanaco, όπως μετέδωσαν αργεντίνικα ειδησεογραφικά πρακτορεία, πέθανε ο Δημήτρης Κωνσταντίνου, 59 ετών, και διευθυντής της Nευροχειρουργικής Kλινικής στο Πανεπιστημιακό οσοκομείο Πατρών. Ο αρχηγός της ς Παναγιώτης Κοτρωνάρος, με ανάρτησή του χθες στο Facebook, περιέγραψε τις συνθήκες του συμβάντος. Ανέφερε ως πιθανή αιτία θανάτου την καρδιακή ανακοπή και τόνισε ότι, παρά τις εκκλήσεις του, δεν έλαβε καμία βοήθεια.

«Παρόντες στο περιστατικό ήταν τουλάχιστον ακόμα 10-12 ορειβάτες, μέλη διεθνών αποστολών, με οδηγούς βουνού, που λόγω της επερχόμενης κακοκαιρίας μάς αγνόησαν παντελώς», έγραψε. «Παρέμεινα μόνος μου με τον Δημήτρη κάνοντας (καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση) για περίπου 20 λεπτά, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Προσπάθησα να τον μεταφέρω χαμηλότερα καταναλώνοντας πολλές δυνάμεις, αλλά ήταν αδύνατο σε αυτό το υψόμετρο».

Συνέχισε την κατάβαση μόνος μέσα στην ομίχλη. Οταν έφτασε στα 5.600 μ. στην προωθημένη κατασκήνωση στη «Φωλιά του Κόνδορα», ενημέρωσε τις τοπικές αρχές για το συμβάν. Πλέον βρίσκεται στη Μεντόζα, γράφει ότι έχει ανακτήσει τις δυνάμεις του και δηλώνει έτοιμος να ανεβεί ξανά στην κορυφή για την επιχείρηση αποκομιδής της σορού.

«Ηταν ένας μεγάλος επιστήμονας, μεγάλος γιατρός. Το σοκ είναι τεράστιο», λέει στην «Κ» ο διοικητής του Πανεπιστημιακού οσοκομείου Πατρών Θεόδωρος Πισιμίσης. «Ηταν ένας άνθρωπος πολύ δραστήριος. Ορειβάτης και ποδηλάτης. Η μισή ζωή του ήταν η επιστήμη και η άλλη μισή η άσκηση και η υγιεινή διατροφή».

Την τελευταία δεκαετία ο Δημήτρης Κωνσταντίνου συμμετείχε σε αρκετές αποστολές στο Κιλιμάντζαρο, στο Αραράτ και σε άλλα μεγάλα βουνά. ια τους έμπειρους ορειβάτες, το Ακονκάγκουα δεν εμφανίζει ιδιαίτερες τεχνικές . Ο εγκλιματισμός όμως σε τόσο μεγάλο υψόμετρο μπορεί να κρύβει παγίδες, ακόμα και για τους πιο γυμνασμένους.

Οι παγίδες στα ύψη

Ο Μάνος Ρούσσος, ορειβάτης και οδοντίατρος στο επάγγελμα, είχε ανεβεί στην κορυφή του Ακονκάγκουα το 2009. Συμμετείχε τότε σε διεθνή αποστολή με άλλους Ελληνες και έναν Αμερικανό. «Ηταν από τις πιο δύσκολες αναβάσεις», θυμάται. Τα έντονα καιρικά φαινόμενα τους είχαν καθηλώσει στην κατασκήνωση βάσης για τέσσερις ημέρες – διπλάσιος χρόνος από αυτόν που είχαν υπολογίσει.

«Είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια παρατεταμένη χιονοθύελλα. Η προηγούμενη ξένη αποστολή που προπορευόταν κατά μία ημέρα είχε ατύχημα. Χάθηκαν κατά την ανάβαση και κάποιοι βρέθηκαν έπειτα με κρυοπαγήματα και πνευμονικά οιδήματα», λέει.

Σε υψόμετρα άνω των 5.500, οι επιχειρήσεις διάσωσης με ελικόπτερο είναι από δύσκολες έως αδύνατες. «ι' αυτό και στην περίπτωση εκείνης της ομάδας η διάσωση έγινε με αυτοσχέδια μέσα, με κάποια κομμένα βαρέλια σε μορφή σχεδίας. Ανέβηκαν με αυτά κάποια άτομα για να παραλάβουν όσους είχαν μείνει πίσω», θυμάται ο κ. Ρούσσος.

Ο ίδιος εξηγεί ότι σε βουνά όπως το Ακονκάγκουα ο μεγαλύτερος βαθμός δυσκολίας κρύβεται στον εγκλιματισμό. Δηλαδή στην προσαρμογή του οργανισμού στο υψόμετρο και στην έλλειψη υ. «Αυτά όλα είναι πολύ υποκειμενικά, γιατί κάθε οργανισμός μπορεί να αντιδράσει διαφορετικά», λέει.

Πηγή: kathimerini
PagasitikosNews logo

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

    Dark Mode

    "Αλιεύοντας" την είδηση