Είναι γνωστές οι καταστροφικές συνέπειες των τυχερών παιγνίων και του τζόγου για τον άνθρωπο.

Ειδικότερα τα «φρουτάκια» (παιγνιομηχανήματα VLT) εκτιμάται ότι ευθύνονται για το 85% των περιπτώσεων εθισμού στον τζόγο, καθώς δεν απαιτούν καμία δεξιότητα, απομονώνουν τον παίκτη από το κοινωνικό του περιβάλλον και αυξάνουν δραματικά το ποσό χρημάτων που μπορεί να διακινδυνεύσει ένας παίκτης σε μικρό χρονικό διάστημα.

Αποτελούν δραστηριότητα αντιπαραγωγική, που αντί να προσθέτει πλούτο στην κοινωνία, εκμεταλλεύεται την απόγνωση ή τη ματαιοδοξία κάποιων ανθρώπων, καλλιεργώντας μια ψεύτικη ελπίδα εύκολου πλουτισμού.

Το μεγαλύτερο πλήγμα από τον τζόγο δέχονται τα μικρομεσαία στρώματα που απειλούνται με την υφαρπαγή των αποταμιεύσεών τους.

Ο συν εκπρόισωπος των Οικολόγων Πράσινων, Κώστας Διάκος, δήλωσε σχετικά: «Ο τζόγος, χαρακτηριστική περίπτωση αντιπαραγωγικής οικονομικής διαδικασίας, δεν αποτελεί στοιχείο επίλυσης οικονομικών προβλημάτων, γιατί εθίζει τον πολίτη στη νομιμότητα …της παρανομίας.

Μια οικονομική πολιτική που επιθυμεί την ανασυγκρότηση της οικονομίας σε στέρεα θεμέλια παραγωγικότητας και κοινωνικής ανταποδοτικότητας, δεν μπορεί να δέχεται την επιλογή αυτή».